9. قى كردن

(مسئله  ) هرگاه روزه‌دار عمدآ قى كند ـ اگرچه به واسطه بيمارى و مانند آن ناچار باشد ـ روزه‌اش باطل مى‌شود؛ ولى اگر سهوآ يا بى‌اختيار باشد، اشكال ندارد.

(مسئله  ) اگر كسى درشب چيزى بخورد كه مى‌داند به واسطه خوردن آن، در روز، بى‌اختيارْ قى مى‌كند، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضانمايد.

(مسئله  ) اگر روزه‌دار بتواند از قى كردن خوددارى كند، چنانچه براى او ضرر و مشقّت نداشته باشد، بايد خوددارى نمايد.

(مسئله  ) اگر مگس در گلوى روزه‌دار برود، چنانچه به قدرى پايين رود كه به فرو بردن آنْ خوردن نمى‌گويند، لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است، و اگر به اين مقدار پايين نرود بايد آن را بيرون آورد، اگرچه موجب شود كه قى كند و روزه‌اش باطل شود و چنانچه فرو برد، روزه‌اش باطل مى‌شود و بايد كفّاره جمع بدهد و روزه آن روز را هم قضا نمايد.

(مسئله  ) اگر سهوآ چيزى را فرو ببرد و پيش از رسيدن به معده يادش بيايد كه روزه است، چنانچه به قدرى پايين رفته باشد كه اگر آن را داخل معده كند، خوردن نمى‌گويند، لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است.

(مسئله  ) اگر روزه‌دار يقين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن، چيزى از گلويش بيرون مى‌آيد، نبايد عمدآ آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد، اشكال ندارد.

(مسئله  ) اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد و اگر بى‌اختيار فرو رود، روزه‌اش صحيح است.