4. دروغ بستن به خدا و پيامبر

(مسئله  ) اگر روزه‌دار با گفتن يا با نوشتن يا با اشاره و مانند اينها به خدا و پيامبر9 و جانشينان آن حضرت، عمدآ نسبت دروغ بدهد، اگرچه فورآ بگويد دروغ گفتم يا توبه كند، روزه او باطل است، و بنا بر احتياط واجب، حضرت زهرا 3 و ساير پيامبران و جانشينان آنان هم در اين حكم، فرقى ندارند.

(مسئله  ) اگر كسى بخواهد خبرى را كه نمى‌داند راست است يا دروغ نقل كند، بنا بر احتياط واجب، بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده، نقل نمايد؛ ليكن اگر خودش هم خبر بدهد، روزه‌اش باطل نمى‌شود.

(مسئله  ) اگر روزه‌دار چيزى را به اعتقاد اينكه راست است، از قول خدا يا پيامبر 9 نقل كند و بعد بفهمد كه دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمى‌شود.

(مسئله  ) اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيامبر 9، روزه را باطل مى‌كند و چيزى را كه مى‌داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدآ بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزه‌اش صحيح است.

(مسئله  ) اگر روزه‌دار دروغى را كه ديگرى ساخته عمدآ به خدا و پيامبر 9 و جانشينان ايشان نسبت دهد، روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند، مبطل روزه نيست.

(مسئله  ) اگر از روزه‌دار بپرسند كه آيا پيامبر 9 چنين مطلبى فرموده‌اند و او جايى كه در جواب بايد بگويد نه، عمدآ بگويد بلى، يا جايى كه بايد بگويد بلى، عمدآ بگويد نه، روزه‌اش باطل مى‌شود.

(مسئله  ) اگر از قول خدا يا پيامبر 9 حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز كه روزه است بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه‌اش باطل مى‌شود.