موضوع: کتب استفتائی
مسائل متفرّقه زناشويى
(مسئله ) اگر مرد در ضمن عقد شرط كند كه زن باكره باشد و بعد از عقد معلوم شود كه باكره نبوده، مى‌تواند عقد را به هم بزند.
(مسئله ) اگر مرد و زن نامحرم در محلّ خلوتى باشند كه كسى در آنجا نباشد و ديگرى هم نمى‌تواند وارد شود، چنانچه بترسند كه به حرام بيفتند، بايد از آنجا بيرون بروند.
(مسئله ) اگر مرد در ضمن عقد مهر زن را معيّن كند و قصدش اين باشد كه آن را ندهد، عقد صحيح است ولى مَهر را بايد بدهد.
(مسئله ) مسلمانى كه منكر خدا يا پيامبر 9 شود، يا حكم ضرورى دين، يعنى حكمى را كه مسلمانان جزو دين اسلام مى‌دانند، مثل واجب بودن نماز و روزه را انكار كند، درصورتى كه منكر شدن آن حكم، به انكار خدا يا پيامبر 9 برگردد و انكارش موجب بى‌احترامى و هتك باشد، مرتد است.
(مسئله ) اگر زن پيش از آنكه شوهرش با او نزديكى كند به طورى كه در مسئله قبل بيان شد، مرتد شود، عقد او باطل مى‌گردد؛ ولى اگر بعد از نزديكى مرتد شود بايد (به دستورى كه در احكام طلاق بيان خواهد شد) عده نگه دارد، پس اگر در بين عده، مسلمان شود عقد باقى و اگر تا آخر عده مرتد بماند، عقد باطل است.
(مسئله ) كسى كه پدر يا مادرش درموقع بسته شدن نطفه او مسلمان بوده‌اند، چنانچه بعد از بالغ شدن اظهار اسلام كند، اگر مرتد شود زنش بر او حرام مى‌شود و بايد (به مقدارى كه در احكام طلاق بيان مى‌شود) عده وفات نگه دارد.
(مسئله ) مردى كه از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده، اگرپيش از نزديكى با همسرش مرتد شود، عقد او باطل مى‌گردد؛ و اگر بعد از نزديكى مرتد شود، زن او بايد (به مقدارى كه در احكام طلاق بيان مى‌شود) عده نگه دارد، پس اگر پيش از تمام شدن عده، شوهر او مسلمان شود، عقد باقى وگرنه باطل است.
(مسئله ) اگر زن در ضمن عقد با مرد شرط كند كه او را از شهرى بيرون نبرد و مرد هم قبول كند، نبايد زن را از آن شهر بيرون ببرد.
(مسئله ) اگر همسر انسان از شوهر سابقش دخترى داشته باشد، انسان مى‌تواند آن دختر را براى پسر خود كه از آن زن نيست عقد كند، و نيز اگر دخترى را براى پسر خود عقد كند مى‌تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.
(مسئله ) اگر زنى از زنا حامله شود، جايز نيست بچه‌اش را سقط كند.
(مسئله ) اگر كسى با زنى كه شوهر ندارد و در عده كسى هم نيست زنا كند، چنانچه بعد او را عقد كند و سپس بچه‌اى از آنان به دنيا آيد، در صورتى‌كه ندانند از نطفه حلال است يا حرام، آن بچه حلال‌زاده است.
(مسئله ) اگر مرد نداند كه زن در عده است و يا نداند كه ازدواج زن در عده حرام است و با او ازدواج كند، چنانچه زن هم نداند و بچه‌اى از آنان به دنيا آيد، حلال‌زاده است و شرعاً فرزند هر دو است؛ ولى اگر زن مى‌دانسته كه در عده است، و مى‌دانسته كه ازدواج در عده حرام است، بچه، شرعاً فرزند پدر است و در هر دو صورت، عقد آنان باطل است.
(مسئله ) اگر زن بگويد يائسه‌ام، نبايد حرف او را قبول كرد، چون يائسه بودن تابع سنّ معيّنى است و از امورى كه علمش مختص به زن و يا قبول قولش منصوص باشد نيست؛ ولى اگر بگويد شوهر ندارم، حرف او مورد قبول است.
(مسئله ) اگر بعد از آنكه انسان با زنى ازدواج كرد، كسى بگويد آن زن شوهر داشته و زن بگويد نداشته‌ام، چنانچه شرعاً ثابت نشود كه زن شوهر داشته، بايد حرف زن را قبول كرد.
(مسئله ) اگر زنى كه آزاد و مسلمان و عاقل است، فرزندى داشته باشد، تا هفت سالِ او تمام نشده، پدر نمى‌تواند او را از مادرش جدا كند.
(مسئله ) اگر زن مَهر خود را به شوهر صلح كند كه زن ديگرى نگيرد،احتياط واجب آن است كه زن، مَهر را نگيرد و شوهر هم با زن ديگرى ازدواج نكند.
(مسئله ) كسى كه از زنا به دنيا آمده اگر ازدواج كند و صاحب فرزند شود، آن بچه حلال‌زاده است.
(مسئله ) هرگاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حالى كه همسرش حائض است،بااو نزديكى كند، معصيت كرده، ولى اگر بچه‌اى از آنان به دنيا آيد، حلال‌زاده است.
(مسئله ) زنى كه يقين دارد شوهرش در سفر مرده، اگر بعد از عده وفات (كه مقدار آن در احكام طلاق بيان خواهد شد) شوهر كند و شوهر اول از سفربرگردد،شوهر اول نسبت به اين زن حقّى ندارد و ازدواج او با شوهر دوم صحيح است.
