احكام عقد

(مسئله  ) در زناشويى، چه دايم و چه غيردايم، بايد صيغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد، كافى نيست و صيغه عقد را يا خودِ زن و مرد مى‌خوانند، يا ديگرى را وكيل مى‌كنند كه از طرف آنان بخواند.

(مسئله  ) وكيل لازم نيست كه مرد باشد و زن هم مى‌تواند براى خواندن صيغه عقد، از طرف ديگرى وكيل شود.

(مسئله  ) زن و مرد تا يقين نكنند كه وكيل آنها صيغه را خوانده است، نمى‌توانند به يكديگر نگاه محرمانه نمايند و گمان به اينكه وكيل، صيغه را خوانده است، كفايت نمى‌كند؛ ولى اگر وكيل بگويد صيغه را خوانده‌ام، كافى است.

(مسئله  ) اگر زنى كسى را وكيل كند كه، مثلاً ده روزه او را به عقد مردى درآورد وابتداى ده روز را معيّن نكند، در صورتى كه از گفته زن معلوم شود كه به وكيل اختياركامل داده، آن وكيل مى‌تواند هر وقت كه بخواهد او را ده روز به عقد آن مرد درآورد و اگر معلوم باشد كه زن، روز يا ساعت معيّنى را قصد كرده، بايد صيغه را مطابق قصد او بخواند.

(مسئله  ) يك نفر مى‌تواند براى خواندن صيغه عقد دايم يا غير دايم از طرف دو نفر (مرد و زن ) وكيل شود، همچنين مرد مى‌تواند از طرف زن وكيل شود و او را براى خود به طور دايم يا غيردايم عقد كند؛ ولى احتياط مستحب آن است كه عقد را دو نفر بخوانند.