موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
آداب ورود به مكّه مكرّمه و مسجدالحرام
چند چیز براى ورود به مكّه و مسجدالحرام مستحب است:
۱ ـ آن كه پیش از ورود به مكّه از محلّى به نام «فخّ» غسل كند.
۲ ـ آن كه پیاده و با پاى برهنه و با وقار و آرامش وارد مكّه شود.
۳ ـ آن كه پس از ورود به دشت مكّه لباسهاى كهنه و مندرس خود را بپوشد.
۴ ـ در صورتى كه از مدینه عازم مكّه باشد، به جهت تأسّى و پیروى از پیامبر اكرم((صلى الله علیه وآله وسلم)) از بالاى شهر مكّه ـ یعنى عقبه مدنیین ـ وارد، و از پائین شهر ـ یعنى ذى طوى ـ خارج شود.
۵ ـ پس از ورود به شهر مكّه، به تأسّى و پیروى از امیرالمؤمنین على ((علیه السلام)) ابتدا به منزلش برود و سپس به مسجدالحرام براى طواف.
۶ ـ با پاى برهنه و با وقار و خشوع وارد مسجدالحرام شود.
۷ ـ از در «بنى شیبه» وارد مسجدالحرام شود، و این در اگرچه به علت توسعه مسجدالحرام اكنون جایش مشخص نیست، ولى چون بعضى گفته اند به جاى «باب السلام» فعلى بوده است، لذا اولى آن است كه از «باب السلام» وارد شود.
و پس از ورود به طور مستقیم حركت كند تا از ستونها بگذرد، و مستحب است بر در مسجد ایستاده و بگوید: «اَلسَّلامُ عَلَیكَ أَیهَا النَّبِىُّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ بِسْمِ اللّهِ وَ باللّهِ وَ مِنَ اللّهِ وَ مَا شَاءَ اللّهُ وَ اَلسَّلامُ عَلىَ أَنبِیاءِ اللّهِ وَ رَسُلِهِ وَ اَلسَّلامُ عَلىَ رَسُوْلِ اللّهِ وَ اَلسَّلامُ عَلىَ إِبْراهِیمَ (خَلِیلِ اللّهِ) وَ الحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ».
آن گاه وارد مسجد شود در حالى كه رو به كعبه باشد و دستها را به طرف آسمان بلند كند و بگوید: «اَللَّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ فِی مَقَامِی هَذا وَ فِی أَوَّلِ مَناسِكِی أنْ تَقَبَّلَ تَوْبَتِی وَ أَنْ تَجَاوَزَ عَن خَطِیئَتِی وَ تَضَعَ عَنِّی وِزْرِی اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذِی بَلَّغَنِی بَیتَهُ الحَرامَ اَللَّهُمَّ إنّى اُشْهِدُكَ أَنَّ هَذا بَیتُكَ الحَرامُ الَّذِی جَعَلْتَهُ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً مُبَارَكاً وَ هُدًى لِلْعَالَمِینَ اَللَّهُمَّ إِنّى عَبْدُكَ وَ الْبَلَدُ بَلَدُكَ وَ الْبَیتُ بَیتُكَ جِئْتُ أَطْلُبُ رَحْمَتَكَ وَ أَؤُمُّ طَاعَتَكَ مُطِیعَاً لأَِمْرِكَ رَاضِیاً بِقَدَرِكَ أسْأَلُكَ مَسأَلَةَ الْمُضْطَرِّ (الْفَقِیرِ) إِلَیكَ الْخائِفِ لِعُقُوبَتِكَ اَللَّهُمَّ افْتَحْ لِی أَبْوابَ رَحْمَتِكَ وَاسْتَعْمِلْنِی بِطاعَتِكَ وَ مَرْضاتِكَ»
و در روایت دیگرى آمده: بر در مسجد ایستاده بگوید: «بِسْمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ وَ مِنَ اللّهِ وَ ما شاءَ اللّهُ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ) وَ خَیرُ الاَسْماءِ لِلّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ السَّلامُ عَلَى رَسُولِ اللّهِ (صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ) اَلسَّلامُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیكَ اَیهَا النَّبِىُّ وَ َرحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ اَلسَّلامُ عَلَى أَنْبِیاءِ اللّهِ وَ رُسُلِهِ اَلسَّلامُ عَلَى إِبْراهِیمَ خَلِیلِ الرَّحْمنِ اَلسَّلامُ عَلَى المُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اَلسَّلامُ عَلَینا وَ عَلَى عِبادِ اللّهِ الصّالِحِینَ اَلْلَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ بَارِكْ عَلىَ مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد كَمَا صَلَّیتَ وَ بَارَكْتَ وَتَرَحَّمْتَ عَلَى اِبْراهِیمَ وَ آلِ اِبْراهِیمَ اِنَّكَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ عَلَى اِبْراهِیمَ خَلیلِكَ وَ عَلَى أَنْبِیاءِكَ وَ رُسُلِكَ وَ سَلِّمْ عَلَیهِم وَ سَلامٌ عَلَى المُرسَلینَ وَ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ اَلْلَّهُمَّ افْتَحْ لِی أَبْوابَ رَحْمَتِكَ وَ اسْتَعْمِلْنِی فِی طاعَتِكَ وَ مَرْضاتِكَ وَ احْفَظْنِی بِحِفْظِ الإِیمانِ اَبَداً ما اَبْقَیتَنِی جَلَّ ثَناءُ وَجْهِكَ الْحَمْدُلِلّهِ الَّذِی جَعَلَنِی مِنْ وَفْدِهِ وَزُوّارِهِ وَ جَعَلَنِی مِمَّنْ یعْمُرُ مَساجِدَهُ وَ جَعَلَنِی مِمَّن یناجِیهِ اَلْلَّهُمَّ إنِّى عَبْدُكَ وَ زائِرُكَ فِی بَیتِكَ وَ عَلَى كّلِّ مَأْتِی حَقٍّ لِمَنْ أَتاهُ وَزارَهُ وَ أَنْتَ خَیرُ مَأْتِی وَ أَكْرَمُ مَزُور فَأسْأَلُكَ یا اَللّهُ یا رَحْمنُ وَ بِأَنَّكَ واحِدٌ اَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یكُنْ لَهُ (لَكَ) كُفُواً أَحَدٌ وَ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولِكَ صَلِّى اللّهُ عَلَیهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَیتِهِ یا جَوادُ یا كَریمُ یا ماجِدُ یا جَبّارُ یا كَریمُ أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ تُحْفَتَكَ اِیاىَ بِزِیارَتِی اِیاكَ اوَّلَ شَىْء تُعْطِینِی فَكَاكَ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ».
آن گاه سه بار بگوید: «اَللّهُمَّ فُكَّ رَقَبَتِی مِنَ النّارِ».
سپس بگوید:
«وَ أَوسِعْ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِكَ الحَلالِ الطَّیبِ وَادْرَأ عَنِّی شَرَّ شَیاطِینِ الإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَشَرَّ فَسَقَةِ العَرَبِ وَالعَجَمِ».
و هنگامى كه به نقطه محاذى حجرالاسود رسید مستحب است بگوید: «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاّ اللّهُ وَحْدَهُ لاشَرِیكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ آمَنْتُ بِاللّهِ وَ كَفَرْتُ بِالطاغُوتِ وَ بِاللاَّتِ و الْعُزَّى وَبِعِبادَةِ الشَّیطانِ و بِعِبادَةِ كُلِّ نِدِّ یدْعىَ مِنْ دُونِ اللّهِ».
سپس به طرف حجرالاسود رفته آن را استلام كند، و بگوید: «الْحَمْدُلِلّهِ الَّذِی هَدانَا لِهذا وَ مَا كُنّا لِنَهْتَدِىَ لَولا أنْ هَدانَا اللّهُ سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ الاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَكْبَرُ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِهِ و أَكْبَرُ مِمَّا أَخْشَى و أَحْذَرُ وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ لَهُ المُلْكُ وَلَهُ الحَمْدُ یحْیى وَ یمِیتُ وَ یمِیتُ وَ یحْیى بِیدِهِ الْخَیرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَىْء قَدِیرٌ».
آن گاه همان صلواتى كه بر محمد((صلى الله علیه وآله وسلم)) و آل او ((علیهم السلام)) و همان سلامى كه بر انبیاى الهى در وقت ورود به مسجدالحرام فرستاد، در این جا نیز بفرستد.
سپس بگوید: «اَللّهُمَّ إِنِّی أُؤْمِنُ بِوَعْدِكَ وَأُوفِی بِعَهْدِكَ».
و در روایت صحیحى از امام صادق ((علیه السلام)) نقل شده است كه فرمود: «هرگاه به حجرالاسود نزدیك شدى، دستهاى خود را بالا ببر، حمد و ثناى الهى را به جا آور، بر پیغمبر((صلى الله علیه وآله وسلم)) درود فرست، و از خداوند متعال بخواه كه از تو قبول كند.
سپس حجرالاسود را استلام كن و آن را ببوس، و اگر نتوانستى دستهاى خود را به آن بمال، و اگر این را هم نتوانستى با دست به آن اشاره كن و بگو: اَللّهُمَّ أمَانَتِی أَدَّیتُها وَ مِیثَاقِی تَعَاهَدْتُهُ لِتَشْهَدَ لِی بالْمُوَافَاةِ اَللّهُمَّ تَصْدِیقاً بِكِتابِكَ و عَلَى سُنَّةِ نَبِیكَ صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ أَشْهَدُ أَنْ لا إلهَ اِلاّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ آمَنْتُ بِاللّهِ وَ كَفَرْتُ بِالجِبْتِ وَ الطّاغُوتِ وَ بِالْلاّتِ وَ الْعُزَّى وَ عِبادَةِ الشَّیطانِ وَ عِبادَةِ كُلِّ نِدٍّ یدْعَى مِنْ دُونِ اللّهِ.
و اگر تمام آنچه را كه ذكر شد نتوانستى بگویى، بعضى از آن را بگو و بگو: اَللَّهُمَّ إِلَیكَ بَسَطْتُ یدِی وَ فِیما عِندَكَ عَظُمَتْ رَغْبَتی فَاقْبَلْ سَبْحَتِی وَ اغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی اَللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكُفْرِ و الفَقْرِ وَ مَواقِفِ الخِزْی فِی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ».
