موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
ماندن در منى
دهمین واجبِ حجّ، بیتوته در منى است، یعنى ماندن شبهاى یازدهم و دوازدهم در منى، و معتبر است این عمل را به قصد ماندن شب در آن جا و براى تقرّب به خداوند متعال انجام دهد.
و اگر حاجى روز دهم براى انجام طواف و نمازش و سعى به مكّه رود، باید براى ماندن شب در منى به آن جا برگردد.
و اگر كسى در احرام حجّ مرتكب شكار شود، باید شب سیزدهم را نیز در منى بماند، و همچنین ـ بنابر احتیاط واجب ـ اگر با زن آمیزش كرده باشد، و براى غیر این دو جایز است بعد از ظهر روز دوازدهم از منى كوچ كند، ولى اگر در منى تا رسیدن شب سیزدهم باقى ماند باید آن شب را تا صبح در آن جا بماند.
مسأله ۴۲۳ ـ اگر براى خروج از منى آماده شد و از جاى خود حركت كرد، و به علت ازدحام جمعیت یا غیر آن نتوانست تا قبل از غروب از منى خارج شود، چنانچه بتواند آن شب را در آن جا بماند و بر او حرجى نباشد، باید بماند، و اگر ممكن نباشد یا حرجى باشد خروج از منى براى او جایز است، ولى احتیاط واجب آن است كه یك گوسفند كفّاره بكشد.
مسأله ۴۲۴ ـ كسى كه واجب است شب را در منى بماند واجب نیست روز را در آن جا بماند، مگر به قدرى كه جمرات را رمى كند.
و واجب نیست تمام شب را در آن جا بماند بلكه جایز است یا نیمه اوّل شب را در آن جا بماند به طورى كه پس از نیمه شب از آن جا خارج شود ـ و یا نیمه دوم را در آن جا بماند ـ بطورى كه در زمان نیمه شدن شب در منى باشد و خارج شدنش پس از طلوع فجر باشد، مگر كسى كه در روز دوازدهم تا فرا رسیدن شب در منى بماند، كه باید تمام آن شب ـ شب سیزدهم ـ را تا صبح در آن جا بماند.
و كسى كه نیمه اوّل شب را در منى مانده و پس از نیمه از آن جا خارج شده، سزاوارتر آن است كه پیش از طلوع فجر وارد مكّه نشود.
مسأله ۴۲۵ ـ چند دسته از وجوب ماندن شب در منى مستثنى هستند:
۱ ـ كسى كه معذور است، مانند بیمار، و پرستار بیمار، و كسى كه از ماندن در آن جا بر جان یا عِرض و ناموس یا مال خود مى ترسد، و همچنین است اگر ماندن موجب ضرر یا حرج باشد.
۲ ـ كسى كه تمام شب را در مكّه مشغول عبادت باشد، و یا اگر اوّل شب از منى خارج شده تمام باقى مانده شب را در مكّه مشغول عبادت باشد، و بجز حاجتهاى ضرورى ـ مانند خوردن و آشامیدن و مثل این دو ـ كار دیگرى انجام ندهد.
۳ ـ كسى كه خانه خدا را طواف نموده و در عبادت خود باقى مانده، و سپس از مكّه خارج شده و از «عقبه مدنیین» گذشته باشد، كه در این صورت مى تواند شب را در راه بماند، و لازم نیست خود را به منى برساند.
و این سه دسته مى توانند برگشت به منى را آنقدر تأخیر بیندازند كه بتوانند رمى را در روز انجام دهند.
مسأله ۴۲۶ ـ كسى كه ماندن شب را در منى ترك كند، باید براى هرشب یك گوسفند كفّاره بدهد، ولى اگر ترك از روى فراموشى یا جهل قصورى به حكم باشد، اقوى آن است كه كفّاره واجب نیست، اگرچه احتیاط مستحب آن است كه كفّاره بدهد.
و احتیاط واجب آن است كه دسته اوّل از سه دسته ذكر شده در مسأله قبل، براى هرشب یك كفّاره بدهند، ولى كفّاره بر دسته دوم و سوم واجب نیست.
مسأله ۴۲۷ ـ كسى كه از منى كوچ كرده، و بعد از فرا رسیدن شب سیزدهم به منى برگشته است، ماندن در آن شب بر او واجب نیست.
