موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
سـعـى
چهارمین واجب عمره تمتّع سعى است، و باید آن را با قصد قربت به جا آورد، و ستر عورت و همچنین طهارت از حدث ـ به وضو یا غسل ـ و پاك بودن بدن و لباس از نجاست در آن معتبر نیست، اگرچه احوط و افضل آن است كه با طهارت از حدث و پاك بودن بدن و لباس آن را انجام دهد.
مسأله ۳۳۰ ـ سعى را باید بعد از طواف و نماز آن به جا آورد، بنابراین اگر پیش از طواف یا نمازش به جا آورد، باید دوباره پس از طواف و نمازش انجام دهد، و حكم كسى كه طواف را فراموش كند و پس از انجام سعى یادش بیاید، در مسأله (۳۱۹) گذشت.
مسأله ۳۳۱ ـ در سعى نیت معتبر است، یعنى باید آن را به قصد سعى و براى تقرّب به خداوند تبارك و تعالى انجام دهد، و همچنین در نیت باید تعیین كند كه سعى عمره را انجام مى دهد اگر در عمره باشد، یا حجّ را اگر در حجّ باشد.
مسأله ۳۳۲ ـ در سعى عدد معتبر است، یعنى باید هفت مرتبه حدِّ فاصل بین صفا و مروه را بپیماید، و باید حركت را از صفا به سمت مروه آغاز كند، و هرگاه به مروه رسید یك شوط حساب مى شود، و سپس از مروه به صفا برگردد و این شوط دیگرى است، و دوباره از صفا به مروه برود، و همین طور ادامه دهد تا این كه سعى به شوط هفتم در مروه تمام شود، و براى پیمودن مسافت بین صفا و مروه لازم نیست در یك خط مستقیم حركت كند.
و احوط و اولى آن است كه تمام فاصله بین دو كوه صفا و مروه به طور دقیق پیموده شود، به این نحو كه هنگام حركت از صفا و مروه پشت پاشنه دو پاىِ خود را به آن دو كوه بچسباند و هنگام رسیدن به آن دو انگشتان پاهایش را به آن دو كوه بچسباند.
و اقوى آن است كه شوطهاى سعى و اجزاى آنها باید طورى آورده شوند كه از نظر عرف پى درپى باشند، و مستحب است سعى را هنگام داخل شدن وقت نماز قطع كند، و پس از انجام نماز باقى آن را به جا آورد.
و قطع سعى براى برآوردن حاجت مؤمن ـ اگرچه دعوت به طعام باشد ـ جایز است، ولى در صورت قطع احتیاط واجب آن است اوّل سعى قبلى را تمام كند و دوباره سعى را به جا آورد، و با آوردن یك سعى كامل به قصد اعم از تمام كردن سعى قبل و سعى جدید ـ آن طور كه در مورد طواف در مسأله (۲۸۲) گذشت ـ این احتیاط محقّق مى شود.
مسأله ۳۳۳ ـ اگر سعى را از مروه شروع كند، در هر شوطى كه باشد ـ چه در شوط اوّل و چه پس از آن ـ باید سعى را از سر بگیرد.
مسأله ۳۳۴ ـ معتبر نیست سعى پیاده انجام شود، پس مى توان آن را سواره انجام داد، ولى پیاده افضل است.
مسأله ۳۳۵ ـ معتبر است سعى بین صفا و مروه را از راه متعارف موجود بین آن دو انجام دهد، پس پیمودن آن از داخل مسجدالحرام یا هر راه دیگرى كافى نیست.
مسأله ۳۳۶ ـ واجب است وقتى به طرف مروه حركت مى كند، آن را رو به روى خود قرار دهد، نه پشت و نه به طرف پهلو، و همچنین واجب است وقتى به طرف صفا حركت مى كند آن را رو به روى خود قرار دهد، بنابر این اگر وقت رفتن به طرف مروه پشت به آن حركت كند، یا وقت رفتن به صفا پشت به آن حركت كند، كافى نیست، ولى برگرداندن صورت به پشت سر یا به طرف راست یا چپ، هنگام رفتن به صفا و مروه مانعى ندارد.
مسأله ۳۳۷ ـ نشستن بالاى صفا و مروه و بین راه براى استراحت كردن در اثناى سعى، جایز است، اگرچه احتیاط مستحب ترك آن است، مگر به جهت خستگى طاقت فرسا و مشقت.
