موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
شك در عدد شوطها
مسأله ۳۱۲ ـ اگر شك در صحّت طواف نماید، چنانچه شك بعد از فارغ شدن از طواف باشد، حكم به صحّت طواف مى شود، و همچنین است اگر شك در اثناى طواف نسبت به صحّت آنچه از آن فارغ شده است باشد.
و چنانچه شك در عدد شوطها نماید، در صورتى كه محلّ تدارك آن گذشته باشد ـ مثل این كه بعد از فوت موالات عرفیه، یا بعد از داخل شدن در عملى كه باید بعد از طواف انجام شود ـ مثل نماز طواف ـ شك كرده باشد نیز حكم به صحّت طواف مى شود.
مسأله ۳۱۳ ـ هرگاه یقین داشته باشد هفت شوط انجام داده و شك كند آیا زیادتر انجام داده یا نه ـ مثل این كه احتمال دهد كه شوط آخرى هشتم است ـ طوافش صحیح است، مگر در صورتى كه شك مذكور قبل از تمام شدن شوط آخرى باشد، كه بنابر اقوى طواف باطل است، و احتیاط مستحب آن است كه آن را به قصد رجاء مطلوبیت تمام كندو دوباره طواف را به جا آورد، و در احتیاط مذكور كفایت مى كند یك طواف كامل به قصد اعم از تمام كردن طواف قبل و طواف جدید ـ آن طور كه در مسأله (۲۸۲) گذشت ـ به جا آورد.
مسأله ۳۱۴ ـ هرگاه در طواف واجب در عدد شوطها شك كند، چنانچه شك در نقصان طواف باشد و شك بین شش و هفت باشد، اگرچه حكم به صحّت طواف و بنا گذاشتن بر شش وجهى دارد، ولى احتیاط واجب آن است كه طواف را از نو به جا آورد.
و اگر شك بین شماره هاى قبل از هفت باشد ـ مثل شك بین پنج و شش، و كمتر از آن دو ـ طواف باطل است.
و همچنین اگر شك در زیادى و نقصان هردو باشد ـ مانند شك بین شش و هفت و هشت، یا شك بین شش و هشت ـ طواف باطل است.
مسأله ۳۱۵ ـ هرگاه بین شش و هفت شك كند، و از روى نادانى به حكم بنا را بر شش بگذارد و طوافش را تمام كند، بنابر احتیاط واجب باید دوباره طواف را به جا آورد، و اگر زمان تدارك فوت شده باشد، اعاده بر او نیست.
مسأله ۳۱۶ ـ طواف كننده مى تواند در حفظ شماره شوطها بر شمارش رفیقش اعتماد كند، به شرط آن كه رفیقش یقین داشته باشد.
مسأله ۳۱۷ ـ هرگاه در شماره شوطهاى طواف مستحبى شك كند، بنا را بگذارد بر آنچه یقین دارد انجام داده است، و طوافش صحیح است.
مسأله ۳۱۸ ـ اگر عمداً طواف عمره تمتّع را به جا نیاورد ـ چه با علم به حكم باشد یا با جهل به آن ـ و نتواند آن را و بقیه اعمال عمره تمتّع را تا پیش از رسیدن به مقدار ركن از وقوف عرفات انجام دهد، عمره اش باطل است، و در ابتداى احكام طواف تفصیل این حكم گذشت، و اگر طواف را عمداً در حجّ ترك كند و نتواند آن را تدارك كند، حجّ او باطل مى شود، و باید سال آینده حجّ را اعاده نماید، و اگر از روى جهل و نادانى ترك كرده باشد، باید سال آینده حجّ را اعاده نماید، و بنابر احتیاط واجب یك شتر كفاره بدهد.
مسأله ۳۱۹ ـ هرگاه طواف را فراموش كند باید بعد از آن كه به یادش آمد به جا آورد:
پس اگر پیش از گذشتن وقت آن یادش بیاید ـ مثل كسى كه آن را در عمره تمتّع فراموش كند و بعد از ورود در سعى بین صفا و مروه یا بعد از فارغ شدن از آن یادش بیاید ـ باید طواف را به جا آورد، سپس در مثال اوّل باقى مانده سعى را، و در مثال دوم دوباره سعى را به جا آورد.
و اگر بعد از گذشتن وقت آن یادش بیاید ـ مثل كسى كه پس از گذشت زمان به مقدارى كه دیگر با انجام آن و اتمام بقّیه اعمال عمره به مقدار ركن از وقوف به عرفات نرسد یادش بیاید طواف عمره تمتّع را به جا نیاورده، یا مثل كسى كه پس از ماه ذى الحجة یادش بیاید كه طواف حجّ را انجام نداده ـ باید طواف را قضا نماید و حجّش صحیح است، و احتیاط واجب آن است كه پس از قضاى طواف و نماز آن سعى را دوباره به جا آورد.
و اگر زمانى یادش بیاید كه حتى متمكّن از قضا هم نباشد ـ مثل كسى كه بعد از بازگشت به بلدش یادش بیاید ـ باید نایب بگیرد، و احوط و اولى آن است كه نایب پس از طواف و نمازش سعى را نیز به جا آورد.
مسأله ۳۲۰ ـ هرگاه طواف واجب را فراموش كند و پس از برگشت به بلدش و نزدیكى با زن یادش بیاید، چنانچه طواف حجّ را فراموش كرده باشد، باید یك قربانى به منى بفرستد، و اگر طواف عمره را فراموش كرده باشد، باید یك قربانى به مكّه بفرستد، و در هر دو صورت براى قربانى یك گوسفند كفایت مى كند.
مسأله ۳۲۱ ـ اگر طواف را فراموش كند و وقتى یادش بیاید كه قضاى آن ممكن باشد، باید آن را قضا نماید، حتى اگر از احرام خارج شده باشد، و لازم نیست دوباره براى قضاى آن احرام ببندد.
ولى اگر از مكّه خارج شده و یك ماه یا بیشتر از زمان خروجش گذشته باشد، احتیاط واجب آن است كه احرام ببندد و وارد مكّه شود و طواف را قضا كند.
مسأله ۳۲۲ ـ كسى كه طواف را فراموش كرده، تا آن را خودش یا نایبش به جا نیاورده، تمام چیزهایى كه حلال بودن آنها متوقف بر انجام طواف است، بر او حرام است.
مسأله ۳۲۳ ـ اگر شخصى بدون كمك گرفتن از دیگرى به تنهایى متمكّن از طواف نباشد ـ به علت بیمارى یا شكستگى یا مانند آن ـ باید با كمك دیگرى طواف را انجام دهد، و اگر متمكّن از كمك گرفتن هم نباشد، باید او را به هر نحو ممكن طواف دهند، و با عدم تمكّن از این هم باید طوافش توسط نایب انجام شود، و اگر قدرت بر نایب گرفتن نباشد ـ مثل كسى كه بیهوش است یا عقل ندارد و نمى تواند نایب بگیرد ـ باید ولىّ او یا فرد دیگرى از طرف او طواف كند.
و زن حائض و نفساء حكم طوافش در شرایط صحّت طواف گذشت.
