موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی

 

احكام كلّى كفّارات احرام

 

كفّارات احرام داراى احكام مشتركى به شرح زير مى‏باشند:

 

مسأله 494) تمام كفّارات احرام تنها در صورت عمد بر عهده محرم مى‏آيد، بنابر اين كسى كه به علّت ندانستن مسأله يا فراموشى يا غفلت نسبت به حكم يا موضوع، محرّمات احرام را انجام دهد، كفّاره بر عهده‏اش نيست، مگر در مورد شكار كردن كه بين عمد و اشتباه تفاوتى نيست و در هر حال كفّاره دارد.

 

مسأله 495) گرچه در ميان محرّمات احرام، امورى مختصّ به مردان و امورى نيز مختصّ به زنان است، ولى از نظر كفّاره تفاوتى ميان مرد و زن نيست، به اين معنا كه هر يك از زن و مرد هرگاه مرتكب كارى شوند كه بر آنان حرام است، بايد به تفصيلى كه گذشت كفّاره بدهند.

 

مسأله 496) اگر مُحرم چند نوع از محرّمات احرام را كه موجب 

 

احكام كلى كفّاراتاحرام (165)

 

 

كفّاره است مرتكب شود، بايد براى هر يك كفّاره جداگانه بدهد.

 

مسأله 497) اگر محرم كارى را كه موجب كفّاره است هم در عمره و هم در حجّ انجام دهد، بايد براى هر يك كفّاره جداگانه بدهد. 

 

مسأله 498) آن دسته از محرّمات احرام كه براى آنها كفّاره ذكر نشده، كفّاره ندارد ولى احتياط مستحبّ آن است كه اگر مرتكب شود يك گوسفند كفّاره بدهد. 

 

مسأله 499) حيوانى كه به عنوان كفّاره محرّمات احرام بايد ذبح شود، لازم نيست هيچ يك از شرايط قربانى حجّ تمتّع را دارا باشد، بنابر اين گوسفند خصىّ و معيوب را نيز مى‏توان به عنوان كفّاره ذبح نمود. 

 

مسأله 500) تمام قربانى‏هاى كفّاره به استثناى كفّاره شكار را مى‏توان به تأخير انداخت و در وطن ذبح نمود، ولى بنابر احتياط واجب، جاى ذبح كفّاره شكار در احرام عمره تمتّع شهر مكّه و در احرام حجّ، سرزمين منى است و اگر ذبح در مكّه يا منى را ترك كرد و به وطن يا محلّ زندگى خود بازگشت، بايد كفّاره را در وطن يا محلّ زندگى خود ذبح كند و صدقه بدهد.

 

مسأله 501) در مواردى كه مى‏توان كفّاره را در وطن ذبح كرد، هرچند پرداختن كفّاره واجب فورى نيست ولى نبايد در بجا آوردن آن كوتاهى كرد. 

 

مسأله 502) مصرف كفّارات، فقرا و مساكين هستند و اگر كفّاره 

 

(166) مناسك حج و عمره

 

 

دهنده غير سيّد باشد، بايد فقير و مسكين نيز غير سيّد باشد.

 

مسأله 503) كفّاره دهنده نمى‏تواند از گوشت حيوانى كه آن را به عنوان كفّاره ذبح كرده، استفاده نمايد، ولى خوردن قدرى از گوشت قربانى حجّ تمتّع، جايز بلكه مستحب است. 

 

مسأله 504) كفّاره دهنده اگر فقير باشد، نمى‏تواند كفّاره محرّمات احرام را به مصرف فقيرانى كه نفقه آنان بر وى واجب است برساند، ولى غير از آنان به افرادى كه نانخور او هستند مى‏تواند بدهد. 

 

احكام كلى كفّارات احرام (167)