احكام نماز

نماز، مهم‌ترينِ اعمال دينى است كه اگر مورد قبول درگاه خداوند عالم بشود، عبادتهاى ديگر نيز قبول مى‌شود، و اگر پذيرفته نشود، اعمال ديگر نيز قبول نخواهدشد. همان طور كه اگر انسان در شبانه روز پنج بار خود را شستشو دهد، چرك در بدنش نمى‌ماند، نمازهاى پنجگانه هم انسان را از گناهان پاك مى‌كند. شايسته است كه انسان، نماز را در اول وقت بخواند و كسى كه نماز را سبك بشمارد، مانند كسى است كه نماز نمى‌خواند. پيامبراكرم 9 فرمود: «كسى كه به نماز اهميت ندهد و آن را سبك شمارد، سزاوار عذاب آخرت است».

روزى رسول خدا 9 در مسجد بود. مردى وارد و مشغول نماز شد و ركوع و سجودش را كاملاً به جا نياورد، حضرت فرمودند: «اگر اين مرد در حالى كه نمازش را اين‌گونه مى‌خواند، از دنيا برود، به دين من از دنيا نرفته است».

پس انسان بايد مواظب باشد كه به عجله و شتابزدگى نماز نخواند و در حال نماز به ياد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد، و متوجه باشد كه با چه كسى سخن مى‌گويد و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند عالم، بسيار پست و ناچيز ببيند، و اگر انسان در موقع نماز كاملاً به اين مطلب توجه كند، از خود بى‌خبر مى‌شود، چنانچه در حال نماز، تير را از پاى مبارك امير مؤمنان 7 بيرون كشيدند و آن حضرت متوجه نشد.نيز بايد نمازگزار توبه و استغفار نمايد و گناهانى كه مانع قبول شدن نماز است، مانندحسد، كبر، غيبت، خوردن حرام، آشاميدن مسكرات و ندادن خمس و زكات، بلكه هر معصيتى را ترك كند. همچنين سزاوار است كارهايى كه ثواب نماز را كم مى‌كند،به جا نياورد. مثلاً در حال خواب آلودگى و خوددارى از بول به نماز نايستد و درموقع نماز به آسمان نگاه نكند و نيز كارهايى كه ثواب نماز را زياد مى‌كند، به جا آورد. مثلاً انگشترى عقيق به دست كند، لباس پاكيزه بپوشد، شانه و مسواك كند و خود راخوش بو نمايد.