موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی سیستانی

 

هفتم و هشتم و نهم : از واجبات حج طواف و نماز آن وسعى است. 

مسأله 410 : چگونگى طواف و نماز آن وسعي، و شرائط آنها، همان است كه در طسواف عمره و نماز آن وسعى عمره ذكر شد. 

مسأله 411 : مستحب است طواف حج در روز قربانى بجا أورده شود، و بنابر احتياط از روز يازدهم تاخير نيفتد، اگر چه ظاهرا تاخير مذكور جايز باشد، بلكه جايز بودن تاخير كمى از روزهاى تشريق بلكه تا أخر ذى الحجه، خالى از قوت نيست. 

مسأله 412 : بنابر احتياط طواف حج و نماز آن وسعى در حج تمتع، قبل از وقوف در عرفات و مشعر بجا آورده نشود، و در صورتى كه از روى ندانستن حكم شرعى آنها را بجا آورد، اكتفاء به أنها مورد اشكال است، اگر چه خالى از وجه نمى باشد، و از حكم ذكر شده موارد ذيل استثناء ميشود: 

1ـ زنى كه از ترس از پيش آمدن عادت ماهانه و يا حالت زايمان و خون پس از أن دارد. 

2ـ افراد پير و مريض و عليل، و غير آنها از كسانى كه بازگشت به مكه براى أنها مشكل است، و يا طواف نمودن بعد از بازگشت از مني، به علت ازدحام شديد جمعيت يا غير آن، براى آنها مشكل است. 

3ـ كسى كه از چيزى بترسد كه با وجود آن به مكه برگردد. 

بنابر اين جايز است براى اينها، طواف و نماز آن وسعى را پيش از وقوف در عرفات و مشعر و بعد از بستن احرام حج، انجام دهند، واحوط واولى اين است كه آنها را پس از وقوفقين و تا آخر ذى الحجه در صورت امكان دوباره نيز بجا آورند. 

مسأله 413 : كسى كه طواف حج را پس از وقوفين بجا مى آورد، بايد أن را از تراشيدن و كوتاه كردن يا تراشيدن بجا آورد، و يك گوسفند كفاره بدهد. 

مسأله 414 : حكم كسى كه توانائى اينكه شخصا طواف حج و نماز آن وسعى حج را بجا أورد ندارد، حكم همان شخص است در عمره تمتع، و بيان آن در مسأله (326، 342) گذشت. 

وزنى كه عادت ماهانه بيند يا حالت زايمان و نفاس براى او پيش آيد، در صورتى كه نتواند صبر كند تا اينكه طاهر شود و پس از آن خود شخصا طواف را بجا آورد، بايد نائب جهت طواف و نماز آن بگيرد، و پس از انجام آنها توسط نائب خود شخصا سعى را بجا آورد. 

مسأله 415 : اگر شخص متمتع طواف و نماز آن وسعى را بجا آورد، بوى خوش براى اوئ حلال ميشود، ولى زنها ـ بتفصيلى كه در مسأله (407) ذكر شد ـ همچنان بر او حرام اند، بلكه بنابر احتياط شكار نيز حرام است. 

مسأله 416 : كسى كه جايز است طواف وسعى را بر وقوفين مقدم بدارد، در صورتى كه مقدم بدارد، بوى خوش براى او حلال نمى شود، تا اينكه مناسك منى را از رمى و قربانى كردن و سر تراشيدن يا كوتاه كردن مو، بجا آورد.