مسأله 233 : براى محرم جايز نيست كه در حال احرام براى خود يا براى ديگرى زنى را عقد نمايد ، چه آن ديگرى محرم باشد يا نباشد ، و چه عقد دائم باشد يا موقت ، و عقد در تمام اين صورتها فاسد و باطل است . 

مسأله 234 : هر گاه براى شخص محرم زنى را عقد نمايند و با او نزديكى كند ، بايد هر يك از عقد كننده و مرد وزن يك شتر كفاره بدهد ، در صورتى كه هم عالم و داناى به حكم شعرى باشد و هم به موضوع ـ يعنى بدانند كه مرد محرم است ـ و اگر بعضى از آنها عالم و دانا نباشد ، واجب نيست كفاره بدهد ، و در آنچه كه ذكر شد فرقى نيست كه عقد كننده وزن محرم باشند يا نباشند . 

مسأله 235 : بنابر مشهور بين فقهاء ، براى محرم جايز نيست در مجلس عقد ازدواج حاضر شود ، و احوط و اولى اين است كه از گواهى دادن بر واقع شدن عقد ازدواج نيز به پرهيزد ، اگر چه پيش از احرام در مجلس عقد حاضر بوده است . 

مسأله 236 : احوط و اولى اين است كه محرم خواستگارى نكند ، بلى ميتواند به زن خود كه او را طلاق رجعى داده است رجوع كند ، همچنان كه ميتواند زن خود را طلاق دهد .