بواسطه عقد ازدواج ، زن به مرد ، و مرد به زن حلال مى‏شود ، و آن بر دو قسم است : دائم ، و غير دائم (ازدواج موقت) . عقد دائم آن است كه مدت زناشوئى در آن معيّن نشود و هميشگى باشد ، و زنى را كه به اين قسم عقد مى‏كنند دائمه گويند . و عقد غير دائم ، آن است كه مدت زناشوئى در آن معيّن شود ، مثلاً زن را به مدت يك ساعت ، يا يك روز ، يا يك ماه ، يا يك سال ، يا بيشتر عقد نمايند ، ولى بايد مدت ازدواج از مقدار عمر زن و شوهر ، يا يكى از آنها زيادتر نباشد كه در اين صورت عقد باطل خواهد بود ، و زنى را كه به اين قسم عقد كنند متعه ، و صيغه مى‏نامند .