موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

مسأله 2289 ـ كفالت آن است كه انسان متعهد شود كه هر وقت طلبكار بدهكار را خواست ، او را حاضر نمايد ، و به كسى كه اينطور متعهد مى‏شود «كفيل» مى‏گويند . 

مسأله 2290 ـ كفالت در صورتى صحيح است كه كفيل به هر لفظى اگر چه عربى نباشد ، يا به عملى به طلبكار بفهماند ، كه من متعهدم هر وقت بدهكار خود را بخواهى حاضر سازم ، و طلبكار هم قبول نمايد ، ـ و بنابر احتياط واجب ـ رضايت بدهكار نيز در صحت كفالت معتبر است ، بلكه ـ احتياط واجب ـ آن است كه او هم طرف عقد باشد ، يعنى بدهكار وطلبكار ، هر دو كفالت را قبول كنند . 

مسأله 2291 ـ كفيل بايد بالغ ، و عاقل باشد ، و او را در كفالت مجبور نكرده باشند و بتواند كسى را كه كفيل او شده است حاضر نمايد ، و همچنين بايد سفيه ، يا مفلّس نباشد در صورتى كه حاضر كردن بدهكار مستلزم تصرف در مالش باشد . 

مسأله 2292 ـ يكى از پنج چيز ، كفالت را بهم مى‏زند : 

اول : كفيل ، بدهكار را نزد طلبكار حاضر كند ، يا او خود تسليم طلبكار شود . 

دوم : طلب طلبكار داده شود . 

سوم : طلبكار از طلب خود بگذرد ، يا آن را به ديگرى انتقال دهد . 

چهارم : بدهكار ، يا كفيل بميرد . 

پنجم : طلبكار ، كفيل را از كفالت آزاد كند . 

مسأله 2293 ـ اگر كسى به زور بدهكار را از دست طلبكار رها كند ، چنانچه طلبكار دسترسى به او نداشته باشد ، كسى كه بدهكار را رها كرده است ، بايد او را نزد طلبكار حاضر سازد ، يا طلب او را بپردازد .