موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
احكام جنابت
مسأله 351- به دو چيز انسان جنب مى‌شود، اول: جماع، دوم: بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى‌شهوت، با اختيار باشد يا بى‌اختيار.
مسأله 352- اگر رطوبتى از مرد سالم خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده باشد، آن رطوبت حكم منى را دارد و اگر هيچ يك از اين سه نشانه، يا بعضى از اينها را نداشته باشد حكم منى را ندارد، و در زن اگر جدا شدن آب از محلّ آن با شهوت همراه باشد و آب خارج شود حكم منى را دارد و لازم نيست دو نشانۀ ديگر را داشته باشد، و اگر به مريض حالت شهوت دست دهد و آبى خارج شود كه احتمال بدهد منى است، حكم منى را دارد، هر چند بيرون آمدن آن با شهوت نباشد و دو نشانه ديگر را هم نداشته باشد.
مسأله 353- اگر از مرد سالم آبى بيرون آيد كه يكى از نشانه‌ها را داشته، ولى نداند كه دو نشانه ديگر را داشته يا نه، در حكم منى است.
مسأله 354- مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند، و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، چنانچه فاصله آن با بيرون آمدن منى كم باشد به طورى كه احتمال دهد كه رطوبت از بقاياى منى سابق باشد، حكم منى را دارد. ولى اگر به جهتى همچون طول مدت، اطمينان دارد كه از منى سابق چيزى نمانده و احتمال دهد رطوبت مشكوك منى جديد است، حكم منى را ندارد.
و اگر بعد از بيرون آمدن منى بول نكرده باشد و پس از غسل بول نمايد چنانچه احتمال دهد كه همراه بول بقاياى منى خارج شده، حكم منى بار مى‌شود و بايد دوباره غسل كند مگر آنكه بقاياى منى چنان در بول مستهلك شده باشد كه به مجموع رطوبت خارج شده بول بگويند كه در اين صورت حكم منى را ندارد.
مسأله 355- اگر انسان با زنى جماع كند و به اندازه ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود؛ در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نابالغ، يا يكى بالغ و ديگرى نابالغ، اگر چه منى بيرون نيايد، هر دو جنب مى‌شوند.
مسأله 356- اگر شك كند كه به مقدار ختنه‌گاه داخل شده يا نه، غسل واجب نيست.
مسأله 357- اگر- نعوذ باللّٰه- با حيوانى نزديكى كند و منى از او بيرون آيد، غسل تنها كافى است و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از نزديكى وضو داشته، باز هم غسل تنها كافى است و اگر وضو نداشته احتياط آن است كه غسل كند و وضو هم بگيرد، و همچنين است حكم نزديكى نمودن با مرد يا پسر.
مسأله 358- اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله 359- كسى كه نمى‌تواند غسل كند ولى تيمم برايش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى‌تواند با عيال خود نزديكى كند. ولى اگر در وقت نماز، وضو داشته باشد، بايد قبل از نزديكى نماز را با وضو بخواند.
مسأله 360- اگر در لباس خود منى ببيند و بداند كه از خود اوست و براى آن غسل نكرده، بايد غسل كند و نمازهايى را كه اطمينان دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا كند؛ ولى نمازهايى را كه احتمال مى‌دهد پيش از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.
چيزهايى كه بر جنب حرام است
مسأله 361- پنج چيز بر جنب حرام است:
اول: رساندن جايى از بدن خود به خط قرآن و بنابر احتياط به اسم خدا و صفات خاصۀ او به هر لغت كه باشد، مگر پولى كه بر آن نام خدا نوشته شده باشد كه دست زدن به آن اشكال ندارد، و احتياط مستحب آن است كه جايى از بدن خود را به اسم پيغمبران و امامان و حضرت زهرا عليهم السلام نيز نرساند. دوم: رفتن يا ماندن در مسجد الحرام و مسجد پيغمبر صلى الله عليه و آله و حرم امامان عليهم السلام اگر چه از يك در داخل و از در ديگر خارج شود، و مراد از حرم امامان عليهم السلام: محوّطه‌اى است كه ضريح مقدّس و قبر مطهّر در آن قرار دارد، نه تمام رواقها يا صحنها.
سوم: داخل شدن يا ماندن در مساجد ديگر، مگر آنكه از يك در داخل و از در ديگر خارج شود.
چهارم: گذاشتن چيزى در مسجد.
پنجم: خواندن هر يك از آيات سجدۀ واجب، و آن آيات در چهار سوره است.
اول: سورۀ سى و دوم قرآن «الم تنزيل (/ سجده)»، آيه پانزدهم؛ دوم: سورۀ چهل و يكم «حم سجده (/ فُصّلت)»، آيه سى و هفتم؛ سوم: سورۀ پنجاه و سوم «النجم»، آيۀ آخر؛ چهارم: سورۀ نود و ششم «اقرء (/ العلق)»، آيه آخر. بلكه بنابر احتياط خواندن آيات ديگر يا قسمتى از يك آيه از سوره‌هاى سجده نيز جايز نيست.
چيزهايى كه بر جنب مكروه است
مسأله 362- نه چيز بر جنب مكروه است:
اول و دوم: خوردن و آشاميدن ولى اگر وضو بگيرد يا دستها را بشويد مكروه نيست.
سوم: خواندن بيشتر از هفت آيه از سوره‌هايى كه سجده واجب ندارند.
چهارم: رساندن جايى از بدن به جلد و حاشيه و بين خطهاى قرآن.
پنجم: همراه داشتن قرآن.
ششم: خوابيدن، مگر وضو بگيرد، همچنين اگر براى غسل آب نداشته باشد، و بدل از غسل تيمّم كند يا براى وضو هم آب نداشته باشد، و بدل از وضو تيمّم كند.
هفتم: خضاب كردن به حنا و مانند آن.
هشتم: ماليدن روغن به بدن.
نهم: نزديكى كردن بعد از آن كه محتلم شده؛ يعنى در خواب منى از او بيرون آمده است.
غسل جنابت
مسأله 363- تحصيل طهارت با غسل جنابت به خودى خود مستحب است و براى خواندن نماز واجب و مانند آن واجب مى‌شود و در نماز مستحب تنها شرط صحت مى‌باشد، همچنين براى سجده و تشهد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز، از او كارى كه باعث جنابت مى‌شود صادر شده باشد، غسل جنابت واجب است و احتياط آن است كه براى سجده سهو نيز غسل كند. ولى براى نماز ميت و سجده شكر و سجده‌هاى واجب قرآن غسل جنابت لازم نيست.
