موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
تقصير
پنجمین واجب عمره تمتّع تقصیر است، و آن عبارت است از گرفتن مقدارى از موى سر یا ریش یا شارب یا ابرو و یا چیدن مقدارى از ناخن دست یا پاى خود، و كندن مو یا ناخن، از تقصیر كفایت نمى كند.
و در تقصیر نیت معتبر است، یعنى باید آن را به قصد تقصیر و براى تقرّب به خداوند متعال انجام دهد.
مسأله ۳۴۷ ـ بیرون آمدن از احرام عمره تمتّع فقط با تقصیر است، و تراشیدن سر كفایت نمى كند، بلكه حرام است، و اگر سر خود را عمداً و با علم بتراشد باید یك خون كفّاره دهد، و كشتن یك گوسفند كفایت مى كند، ولى اگر از روى فراموشى یا جهل سر خود را تراشید، ثبوت كفّاره بر او محلّ اشكال است.
مسأله ۳۴۸ ـ اگر پس از سعى و پیش از تقصیر به جهت جهل به حكم نزدیكى كند احتیاط واجب آن است كه یك شتر كفّاره بدهد.
مسأله ۳۴۹ ـ تقصیر را باید پس از تمام شدن سعى انجام داد، و قبل از آن حرام است، و چنانچه قبل از آن عمداً و با علم انجام دهد، بر او كفّاره اى كه در مسأله (۲۵۷ و ۲۷۱) بیان شد واجب مى شود.
مسأله ۳۵۰ ـ موالات ـ پى درپى بودن ـ بین سعى و تقصیر واجب نیست، و براى تقصیر مكان خاصى معتبر نیست، پس مى تواند آن را در هر جایى كه بخواهد تا زمانى كه وقت براى حجّ تنگ نشده است، انجام دهد.
مسأله ۳۵۱ ـ هرگاه تقصیر را عمداً ترك كند، و احرام حجّ ببندد، عمره اش باطل مى شود، و احتیاط واجب آن است كه با آن احرام حجّ افراد انجام دهد، و پس از آن عمره مفرده اى به جا آورد، و در سال بعد حجّ تمتّع را انجام دهد.
مسأله ۳۵۲ ـ اگر از روى فراموشى تقصیر را انجام ندهد و احرام حجّ ببندد، عمره اش صحیح است، و اقوى آن است كه كفّاره بر او واجب نیست، اگرچه احتیاط مستحب آن است كه یك گوسفند كفّاره دهد.
مسأله ۳۵۳ ـ هرگاه محرم در عمره تمتّع تقصیر كند، تمام آنچه كه به جهت احرام عمره بر او حرام شده بود، بجز تراشیدن سر، براى او حلال مى شود، و اما تراشیدن سر بر حرمت باقى است، و اگر سر خود را در مكّه بتراشد، چنانچه جاهل باشد چیزى بر او نیست، و همچنین اگر عمره تمتّع را در ماه شوال به جا آورد، تا سى روز بعد از عید فطر، اگر عمداً هم سر خود را بتراشد چیزى بر او نیست، و حكم به عدم جواز تراشیدن عمدى بعد از سى روز مشكل است، و اگر بتراشد بنابر احتیاط خونى بر او واجب مى شود، كه كشتن یك گوسفند كفایت از آن مى كند.
مسأله ۳۵۴ ـ طواف نساء در عمره تمتّع واجب نیست.