آیت الله «عباسعلی روحانی» در نشست پایانی چالش‌های حقوق زنان در فقه که صبح پنجشنبه توسط موسسه فقه الثقلین در قم برگزار شد با تاکید بر لزوم آزادی بیان برای حل چالشهای فقهی نوپدید گفت: باید بگوییم تفکر تا کجا آزاد است؟ آیا من مختارم تا هرکجا که می توانم بیندیشم. دوم اینکه لازمه تفکر بیان و سوال است. باید بپرسم و سوال را مطرح کنم. اگر سخره را شکافتم باید اجازه گفتن آن را داشته باشم. اگر بیان ممنوع شود قطعا تفکر می میرد. چرا یک فقیه وقتی با فقه جواهری می خواهد یک معرفت دینی را روزامد کند جرئت گفتن نداشته باشد؟

به گزارش مرجع ما به نقل از انصاف نیوز، این محقق حوزه تصریح کرد: چرا آیت الله صانعی برای گفتن یک فتوا باید اینقدر هزینه بپردازد و این چه آزاد اندیشی است؟ مرجع تقلیدی در دهه پنجاه به من می‌گفت از نظر من زمین به مالکیت احدی در نمی‌آید اما اگر بیرون بگویی تکذیب می کنم. این ترس برای چیست؟

آیت الله روحانی گفت: اگر مشکلات معرفتی در باب زنان را حل نکنیم هرگز نمی توانیم به چالشهای حقوقی پاسخ دهیم. این بتهای اندیشه‌ای را که زائیده زمان خودش بوده را باید بشکنیم. فقیهان بزرگ اسلام و جانشینان شیخ طوسی و علامه حلی ها باید این فضا را بشکنند و باب را باز کنند تا دیگران جرئت سخن گفتن داشته باشند. متاسفانه همچنان در حوزه و دانشگاه فضای اظهار نظر باز نیست و این فضا باید شکسته شود.

وی افزود: این را بزرگ بدانید که برای اولین بار در فقه شیعه فقیهی با جرئت و شجاعت و با استناد به کتاب و سنت دیه زن و مرد برابر می داند. چقدر دقت و ظرافت در این آیات و استدلالات وجود دارد. در فضای امروز با عدالت و حقیقت سازگار نیست که بگوییم دیه نیمی از بشریت نصف و دیه نصف دیگر دو برابر است. رحمت و رضوان خدا بر امام امت خمینی کبیر که جرئت اظهار فتوا را به شاگردان خود عطا کرد.

آیت الله روحانی تصریح کرد: این انقلاب و نظام برخواسته از آن، در چهل سال با ایستادگی و همت مجاهدان و فداکاری شهیدان خانواده های آنها و مردم ایران که از اقلیتهای دینی متفاوتی در بین آنها حضور داشتند، به ثمر نشست و ما در آستانه ورود به پنجمین دهه انقلاب هستیم. کسانی که درباره دستاوردهای نظام قضاوت می کنند چند دسته اند؛ یک دسته این نظام را با پهلوی به صورت منصفانه مقایسه می کنند. پیشرفتهای نظام و انقلاب را می بینند و می‌دانند که پیشرفتهای امروز با آن زمان قابل مقایسه نیست. این دسته می‌گویند نظام قدمهای بلندی برداشته، هرچند مواردی از اشکالات ناشی از سوء مدیریت و بی توجهی و بی برنامگی نیز وجود داشته است. اما یک دسته هیچ نقطه اشکالی را در نظام برنمی‌تابند و می‌گویند هرچه هست خوب است و یک دسته هم همه چیز را سیاه می بینند.

وی گفت: «اگر می‌خواهیم از خط انصاف خارج نشویم باید اشکالات را بپذریم. اولین مشکل ما پس از پیروزی انقلاب بی برنامگی بود. بسیاری از دوستانی که حضور دارند کنشگران انقلابند و می‎دانند برنامه‌ای برای بعد از پیروزی تدوین نشد یا فرصت آن نبود. سقوط ناگهان رژیم پهلوی فرصتی برای برنامه ریزی نداد. البته امروز بعد از ۴۰ سال برنامه ریزیهای خوبی اتفاق افتاده و نباید آنها را نادیده گرفت.

اما از زبان برنامه ریزان شنیده می شود که برنامه ریزی ها مشکلاتی دارد که فقه و دانشگاه باید به آن پاسخ بدهد. ما در حوزه‌های علمی در به روز سازی معارف دینی کند عمل کردیم و کارهایی که شده جوابگوی نیازهای جامعه نبوده است.