به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

حضرت حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی به پرسشی درباره نامه معاویه به کارگزاران حکومتى پاسخ گفته است.
به گزارش شفقنا متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

پرسش : «معاویه» درباره اخذ بیعت از مردم به کارگزار خود «زیاد بن عبید» چه نوشت؟
پاسخ اجمالی: معاویه در نامه ای که برای یکی از کارگزاران خود به نام زیاد بن عبید برای بیعت گرفتن از مردم می نویسد، این کارگزار حکومتی را با انواع اهانت ها و تحقیرها و تهدیدها خطاب قرار می دهد، اهانت هایی راجع به نسب زیاد بن عبید، تحقیرهایی در مورد گذشته وی و تهدید به بازگرداندنش به وضعیت تحقیرآمیز گذشته اش و… . پاسخ تفصیلی: «معاویه» در زمان «امام حسن(علیه السلام)» به «زیاد بن عبید» مى نویسد : «من أمیرالمؤمنین معاویه بن أبی سفیان إلى زیاد بن عُبید . أمّا بعد : فإنّک عبد قد کفرت النعمه ، واستدعیت النقمه ، ولقد کان الشکر أولى بک من الکفر ، وإنّ الشجره لتضرب بعرقها ، وتتفرّع من أصلها ، إنّک لا اُمّ لک ، بل لا أب لک .
[و] یقول فیه : أمس عبد والیوم أمیر . خطّه ما ارتقاها مثلک یابن سمیّه . وإذا أتاک کتابی هذا فخذ الناس بالطاعه والبیعه وأسرع الإجابه؛ فإنّک إن تفعل فدمک حقنت ، ونفسک تدارکت ، وإلاّ اختطفتک بأضعف ریش ، ونلتک بأهون سعی . واُقسم قسماً مبروراً أن لا أوتى بک إلاّ فی زماره تمشی حافیاً من أرض فارس إلى الشام ، حتّى اُقیمک فی السوق وأبیعک عبداً ، وأردّک إلى حیث کنت فیه وخرجت منه . والسلام»(۱)؛ ( از امیرالمؤمنین معاویه بن ابى سفیان به زیاد بن عبید ، امّا بعد : همانا تو بنده اى هستى که کفران نعمت کردى ، و مجازات را براى خود فرا خواندى ، ولى شکرگذارى برایت برتر از کفران است ، هر درختى به ریشه خود متّصل است و از آن نشأت مى گیرد و از ساقه اش شاخه شاخه مى شود ، ولى تو مادر ندارى بلکه پدر هم ندارى . تو همانى که به او گفته مى شود : دیروز برده بوده و امروز امیر گشته . حکومت امرى است که مثل تویى اى فرزند سمیّه! هرگز از پلّه هاى آن بالا نرفته است ، وقتى نامه ام بدستت رسید مردم را به اطاعت و بیعت بکشان و سریعاً دستورم را اجرا کن ، که اگر چنین کنى خونت را حفظ کرده و جانت را نگه داشته اى ، و گرنه تو را با اندک پر زدنى به سرعت خواهم گرفت و با کمترین تلاشى به تو دست خواهم یافت . سوگند مى خورم و آن را نخواهم شکست که تو را با نهایتِ خوارى و پستى با پاى پیاده و برهنه از فارس تا شام خواهم کشاند و به بازار بُرده و به عنوان بَرده خواهم فروخت ، و تو را به آنچه بودى و از آن در آمدى باز خواهم گرداند . با درود) .(۲)
پی نوشت:

(۱). شرح ابن أبى الحدید، ج ۴ ، ص ۶۸ [ج۱۸۲، ص۱۶، نامه ۴۴] .
(۲). گردآوری از کتاب: گزیده ای جامع از الغدیر، محمد حسن شفیعی شاهرودی، قلم مکنون، قم، ۱۴۲۸ ه.ق ، ص ۹۹۶