به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

عضو شورای عالی حوزه های علمیه ایران با بیان اینکه باید برای مردم در منابر احترام قائل شویم و توپ و تشر به آنان نزنیم؛ گفت: گاهی متاسفانه می بینیم کسانی در منابر چنان به مردم نهیب می زنند که چرا فلان کار با ثواب را نمی کنید ولی وقتی وارد زندگی خودشان می شویم می بینیم از عمل خبری نیست.

به گزارش شفقنا، آیت‌الله رضا استادی، شامگاه دوشنبه در ادامه تفسیر سوره مبارکه مومنون با محوریت تفسیر المیزان که در دارالقرآن علامه طباطبایی در قم برگزار شد به بحث تکرار محافظت از صلاه در دو صیغه جمع و فرد پرداخت و گفت: برخی گفته‌اند که مفرد و جمع آوردن صلاه در این جا وجهی ندارد ولی المیزان فرموده است که«صلواتهم» ناظر به تعداد نمازهای یومیه و غیر آن است و محافظت از آن به معنای این است که مومن مراقب است تا این نمازها از دستش نرود و صلاه مفرد نیز دال بر جنس نماز است و مراقبت نماز از هر نوع اشکالی است.

او ادامه داد: برخی دیگر نیز آن را عام و خاص می دانند همچنین درباره کلمه محافظت نیز برخی تفاسیر گفته اند مقابل اضاعه است که اضاعوا الصلوه در آیه ای با همین تعبیر آمده است؛ در مجمع البیان مراد از اضاعه را براساس روایات تاخیرانداختن نماز و یا ترک آن بر شمرده‌اند ولی برخی روایات نیز دال بر این است که اضاعه در این دو مقوله منحصر نیست.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم گفت: همان طور که اضاعه مراتب دارد محافظت نیز مراتب دارد و این دو همانند مراتب حضور قلب در نماز، مراتب ایمان، کفر و … است؛ از امام صادق(ع) پرسیدند که  اضاعه به چه معناست ایشان در پاسخ فرمودند یک مقداری تاخیر در نماز مصداق اضاعه نیست مگر اینکه خیلی در وقت نماز تاخیر ایجاد شود و محافظت از نماز نیز حفظ آن از همه جهات است.

او با اشاره به آیه ولایت افزود: در ذیل آن آیه عده ای گفته اند شما از طرفی می گوید که امام علی(ع)  از سویی در نماز تیر از پایش در می آورند و ایشان متوجه نمی شود و از طرف دیگر می گوئید در نماز انگشتری به فقیر داده است.

استادی ادامه داد: نکته اول اینکه شبیه این ماجراها در زندگی پیامبر و سایر ائمه(ع) به وفور یافت می شود و موارد متعددی در روایات بیان شده است یعنی هم مواردی مانند اهدای انگشتر و هم مواردی مانند درآودن تیر از پای امام(ع)؛ این مسئله شبیه مسئله علم امام است که برخی علم مطلق برای امام قائل اند و برخی علم محدود و در روایت نیز هست که «اذا شاءوا علموا».

 

حالات مختلف برای ائمه

عضو شورای عالی حوزه تصریح کرد: در جمع بندی این مسئله برخی گفته اند ائمه دارای حالات مختلفی هستند یعنی اگر بخواهند چیزی را بدانند از علم غیب خدا و به اذان خدا می دانند و در غیر این صورت همانند بشر معمولی عمل می کنند اما برخی باز این مسئله را نیز در شان ایشان نمی دانند.

او با بیان اینکه همان طور که قرآن، آیات متشابه دارد روایات نیز متشابه دارند و حتی گاهی اعمال معصومین نیز متشابه است مثلا در جایی برای درخواست خصوصی چراغ بیت المال خاموش می کنند و گاهی هزاران درهم به فردی می بخشند افزود: دیدگاه من این است که یا این مباحث در منابر مطرح نشود ولی اگر مطرح کردیم باید دو جنبه آن عنوان شود نه یکطرف مطلب، گاهی متاسفانه دیده می شود که فردی یکدسته از روایات را گرفته و تا اخر منبر هم بر آن تاکید دارد وقتی از منبر پائین می آید مورد سؤال واقع می شود که پس روایات متضاد چیست و بالعکس.

استادی تاکید کرد: البته توجیه بهتری هم برای این مسئله می توان بیان کرد و آن این است که آن حضرات در نماز هم که بوده اند اگر انگشتری به کسی می دادند کار دنیایی نبود؛ نباید ما آنان را با خودمان مقایسه کنیم زیرا عدم حضور قلب ما به منزله سیر در وادی دنیای است اما آنان چطور که به رکعات و اران نماز توجه دارند همان طور هم در وقت اهدای انگشتری به خدا توجه دارند و مانع حضور قلب نیست و عدم حضور تلقی نمی شود.

 

ارتباط حضو قلب در نماز به کارهای قبل از نماز

او بیان کرد: مقوله حضور قلب به وضعیت قلب در خارج از نماز مرتبط است یعنی اگر ما قبل از نماز به یاد خدا و در عالم ذکر هستیم در هنگام نماز نیز حضور قلب داریم اما اگر قبل از آن در دنیا به سر می بریم در وقت نماز نیز به این عارضه مبتلا خواهیم بود.

عضو جامعه مدرسین به روایاتی در باب اهمیت نماز اشاره و تصریح کرد: در روایتی از امام صادق(ع) داریم که اگر کسی نماز را به موقع بخواند و آن را ضایع نکند نماز برای او دعا می کند و اگر آن را ضایع کند نماز می گوید خدا تو را ضایع کند همان طور که مرا ضایع کردی.

 

وضوی شاداب

استای بیان کرد: در روایت دیگری داریم که نماز بر چهار سهم بنا شده است، گرفتن وضوی شاداب، سجود، رکوع و خشوع؛ در بحث وضوی شاداب برخی مسئله وضو گرفتن با یک استکان و نصف آن را عنوان می کنند ولی در روایت یک لیتر مطرح شده است تا مصداق شادابی باشد.

او اظهار کرد: در زمینه چیستی خشوع نیز در روایات داریم کسی که این چهار سهم نماز را مراعات کند آن را اضاعه نکرده است و نمازش نورانیت دارد و ملائکه آن را بالا می برند و می گویند صل علی صاحب هذه الصلوه.

استاد حوزه علمیه قم تاکید کرد: گفته شده است که محافظت بر نماز نیز تنها به نمازهای یومیه خلاصه نمی شود بلکه نمازهای مستحبی و نوافل را نیز شامل است و در روایتی نیز داریم که علامت مومن ۵ چیز است و اول آن به جا آوردن نماز در وقت آن است.

 

ویژگی های مومن

عضو شورای عالی حوزه های علمیه گفت: در روایت دیگری نیز از امام صادق(ع) داریم که شیعیان ما را به چند چیز امتحان کنید که اول آن خواندن نماز به موقع است، و دومین آن حفظ اسرار شیعه.

او در تبیین موضوع حفظ اسرار شیعه گفت: این مسئله منحصر به دوره ائمه و تقیه کردن نیست و الان هم مصداق دارد؛ الان نیز که بحث وحدت مطرح است نباید هر حرفی در هر جایی زد و هر حب و بغض و لعنی را نمی توان در هر مجلس و محفلی گفت تا این بساطی که امروز درست کرده اند درست شود.

 

سیره ائمه(ع) وحدت بوده است

استادی اظهار کرد: مشی و سیره ائمه(ع) نشان می دهد که آنان در وحدت با پیروان اهل سنت به سر می بردند و لعن و دشنام نداشتند، حتی اگر زیارت عاشورا می خوانده اند هم به صورت امروز علنی نبوده است و مراعات حال را می کردند.

او افزود: براساس روایت فوق یکی دیگر از علامات شیعه این است که در مسایل مالی دیگران را از خود جلو بیندازد که الان اصلا در کشور ما رسم نیست کسی چند وقت یکبار خانه اش را بزرگتر می کند و ماشیشن را تغییر می دهد در حالی که در اطراف او کسی هست که خانه ندارد.

 

احترام به مردم در منبر

استاد حوزه علمیه در توصیه به طلاب گفت: شما در مسایلی که در منابر مطرح می کنید ابتدا در عمل به آن خودتان باید پیشگام باشید و اگر نیستید مردم را با عتاب و سرزنش خطاب نکنید؛ این درست نیست و بوی نفاق می دهد، اگر شما نماز شب نمی خوانید به خودتان و مردم توصیه کنید و از ثوابش بگویید ولی مردم را مورد عتاب قرار ندهید که گاهی متاسفانه می بینیم کسانی در منابر چنان به مردن نهیب می زنند که چرا فلان کار با ثواب را نمی کنید ولی وقتی وارد زندگی خودشان می شویم می بینیم از عمل خبری نیست.

عضو شواری عالی حوزه تصریح کرد: باید برای مردم در منابر احترام قایل شویم و توپ و تشر به آنان نزنیم آن هم در حالی که خودمان در عمل به مسائل تفاوتی با آنان نداریم.