به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

آیت الله العظمی جوادی آملی در چهارمین همایش طبیب روحانی که با حضور شخصیت های فرهیخته حوزوی و دانشگاهی و نیز جمعی از مسئولین لشکری و کشوری در محل در ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد بیان داشتند: 

آنچه لازم است در طب روحانی مد نظر قرار دهیم این است که بهترین عامل برای درمان بعد روحانی انسان یاد مرگ است . 

ایشان با تشریح دو دیدگاه کلی درباره مرگ ادامه دادند: 

دو نگاه کلی نسبت به مرگ وجود دارد؛ نگاه اول مرگ را پوسیدن و پایان راه انسان می داند که بعد از آن چیزی در انتظار انسان نیست اما در نگاه دیگر مرگ از پوست به در آمدن است و در حقیقت در این نگاه مرگ ابتدای مسیر ابدیت انسان است. 

استاد برجسته حوزه علمیه قم با اشاره به آیات قرآن کریم اظهار داشتند: 

قرآن کریم می فرماید انسان در مصاف با مرگ، مرگ را می میراند و نه اینکه بمیرد، این حرف تازه انبیاء برای بشر است، ریشه همه ترس های انسان مرگ است و انسان از مرگ می ترسد چرا که فکر می فکند مرگ نابودی است در حالی که قران می فرماید انسان مرگ را می چشد و هر ذائقی مذئق را هضم می کند لذا انسان است که مرگ را از پا در می آورد و ابدی می شود. 

ایشان اذعان داشتند: 

اگر این نکته برای انسان روشن شود به این تنیجه خواهد رسید که باید برای این سفر ابدی توشه ابدی فراهم کند چرا که هیچ انسان عاقلی بی توشه راهی سفر نمی شود. اگر باور کردیم که به تعبیر امام حسین علیه السلام در روز عاشورا مرگ پل است و آن سوی پل خبری هست صدر و ذیل دانشگاه های ما ایمان و اخلاق خواهد شد. 

این طبیب روحانی یاد مرگ را عامل پویایی و تحرک در جامعه دانستند و بیان داشتند: 

در این تفکر که مرگ عبور به سمت ابدیت است یاد مرگ عامل پویایی و تحرک در جامعه خواهد بود ، در این تفکر قبرستان یک دانشگاه است همچنان که بسیاری از بزرگان و عالمان برجسته مانند سید علی قاضی ها تربیت شده دانشگاه وادی السلام هستند. 

آیت الله العظمی جوادی آملی در فراز دیگری از فرمایشات خود فرمودند: 

به ما دستور دادند که خوب را بنگریم وگرنه فساد و مفسد در جامعه بسیار است، اما یک انسان پاک می تواند الگوی یک جامعه باشد، در یک کشتی در حال غرق اگر از میان همه افراد حاضر در کشتی تنها یک نفر شنا کردن بلد باشد نباید برای آنکه همرنگ جماعت شود از هنر خود برای نجات خود استفاده نکند لذا باید به تعبیر مرحوم فیض گفت خواهی نشوی رسوا همرنگ حقیقت شو. 

ایشان در ادامه به ارائه راهکار جهت گسترش معنویت و روحانیت در دانشگاه ها و به تبع آن در همه جامعه پرداختند و فرمودند: 

از منظر فلسفه الهی همه علوم دینی است، هر علمی که موضوع آن فعل یا قول خدا باشد در حقیقت علم دینی است. تفاوتی میان آنکه در حوزه به علم تفسیر که بررسی قول خداست با کسی که در دانشگاه به بررسی زمین که افریده خداست وجود ندارد و هر دو به علم دینی الشتغال دارند، این تفکر پیوند حقیقی حوزه و دانشگاه را به دنبال خواهد داشت و سرتا سر دانشگاه ها را نورانی خواهد کرد.