به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

حضرت آیت الله العظمی شیخ بشیر نجفی به پرسش هایی درباره موضوعی تحت عنوان ازدواج موسوم به سفید پاسخ داده اند.

متن پرسش های شفقنا و پاسخ های این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

نظر به اینکه  اخیرا عده ای از دختران و پسران تحت عنوان ازدواج موسوم به سفید به همباشی پرداخته و عده ای از آنان این باور را دارند که چون طرفین رضایت دارند لذا همین رضایت قلبی کفایت از خطبه ازدواج دائم یا موقت دارد، خواهشمند است دیدگاه شرع مقدس را در این  گونه موارد بیان فرمایید؟

الف- آیا صرف رضایت دختر و پسر برای بدون با یکدیگر به مفهوم جاری شدن محرمیت و زوجیت است و یا خواندن خطبه عقد دائم  یا موقت ضروری است؟

به منظور محرمیت دختر و پسر و استمتاع از یکدیگر، صرف رضایت قلبی و همچنین رضایت زبانی کافی نیست و الله العالم.

ب- در صورتی که جاری شدن خطبه عقد ضرورت دارد، آیا این ضروت برای زوجیت دائم است یا برای زوجیت موقت نیز خواندن خطبه ضرورت دارد و رضایت قلبی مکفی نیست؟

عقد باید همراه با رضایت قلبی باشد به این معنا که نباید یکی از طرفین یا هر دوی آنها در عقد مورد اجبار و اکراه قرار گیرند و مجبور به ازدواج باشند و الله العالم.

ج- در صورتی که خواندن خطبه عقد به زبان عربی فصیح مقدور نباشد و زوج و زوجه بنا به دلایلی نظیر حفظ آبرو نتوانند موضوع را با دیگری در میان بگذارند آیا می توانند به زبان مادری خطبه را جاری کنند؟

خوف و مانع ذکر شده برای بی نیاز شدن از زبان عربی کفایت نمی کند و حتما باید صیغه عقد به زبان عربی باشد ولو به وسیله ی وکیلی  که قادر به تکلم به زبان عربی باشد و الله العالم.

د- در صورتی که در صورت معذور بودن، جاری کردن خطبه به زبان مادری جایز باشد آیا باید عین ترجمه بیان شود یا ترجمه مضمونی کفایت دارد؟

در صورت ناتوانی از تکلم به زبان عربی و همچنین در صورت ناتوانی از سپردن قرائت خطبه به شخصی که زبان عربی می داند، ترجمه مضمونی به زبان مادری طرفین کفایت می کند.

ه- اگر حضرتعالی جواز به جاری کردن خطبه با ترجمه به مضمون می دهید مثلا به زبان فارسی خطبه عقد دائم و موقت چه گونه است و چه بگویند کفایت است؟

می توان صیغه عقد را اینگونه تعیین کرد که زن بگوید: «من خودم را زوجه شما قرار دادم»- سپس مرد بگوید: «من قبول کردم»- و شایسته است دانسته شود که مهریه و مدت باید حتما در عقد منقطع(موقت) قید گردد و بدون  ذکر آن  دو، عقد صحیح نیست و اما عقد دائم، بدون ذکر مهریه صحیح است و می توان مهریه را با رضایت طرفین بعد از عقد هم تعیین کرد  و در صورت بروز اختلاف به حاکم شرعی رجوع می شود که او نیز با روش های مشروع و بر حسب دیدگاهش، مهریه را تعیین می کند و الله العالم.

و- اگر دختری با پسری بدون رضایت پدر و یا بدون اطلاع پدر همبستر شده باشد و اطلاعی از اینکه باید خطبه عقد خوانده شود نداشته و یا نمی دانسته رضایت پدر واجب است آیا هم اکنون می توانند با خواندن خطبه  بدون اطلاع پدر محرم شوند؟

به اعتقاد بنده ازدواج دختر بکر (باکره) بدون رضایت ولی خانواده؛ پدر و جد (پدرِ پدر) جایز نیست. اما اگر هدف از این ازدواج،  تنها محرمیت باشد به منظور محادثه(گفتگو) و خلوت،بدون اینکه آمیزش صورت گیرد،  در این صورت صحیح است  و در صورت آمیزش، مرتکب حرام شده اند هرچند که ضرورت ایجاب کند چرا که غلبه شهوت، مسوغ عمل ذکر شده نیست(شهوت، عمل مذکور را توجیه نمی کند). و الله العالم.

ز- اگر شرایط این دختر و پسر به گونه ای باشد که جدا شدن عوارض جدی برای شرایط فعلی و آینده طرفین یا یکی از طرفین داشته باشد و هر دو یا یکی از طرفین در عسر و حرج بیفتند و در این حال اطلاع به پدر نیز عوارض خطرناک داشته باشد راه حل این دو برای خروج از مهلکه حرام چیست و آیا می توانند بدون جدا شدن، با جاری کردن خطبه به هم محرم شوند؟

به جواب پرسش قبلی رجوع شود و الله العالم.

ح-اگر از این همبستری دختر حامله شده باشد و یا فرزندی بدنیا آورده باشد و تصورش این بوده که رضایت طرفین کافی است، حکم فرزند چیست؟ آیا می توانند در این شرایط بدون اذن پدر محرم شوند؟ اگر اذن پدر ضروری است و بتوانند اذن بگیرند و محرم شوند آیا تاثیری در وضعیت قبل و کودک متولد شده دارد؟

حکم وطی شناخته شده است. حکم فرزند وطی به شبه بوده و احکام صحیح نسبت پدر و مادر بر او جاری است.