دبير همايش بين المللي دكترين مهدويت با تاكيد بر لزوم درك اضطرار به وجود امام زمان (عج)، بيان كرد: با توجه به جايگاه طرح انسان در كل هستي و اهداف حكومت ديني كه در آن قرب انسان به خداوند و رشد همه استعدادهاي عالي انسان، مورد نظر است، انسان به كسي مضطر است كه به همه بايدها و نبايدهاي اين راه بلند آگاه باشد.

حجت الاسلام والمسلمين سيد مسعود پورسيدآقايي، مدير موسسه آينده روشن در گفت وگو با خبرنگار شفقنا(پايگاه بين المللي همكاري هاي خبري شيعه) با اعتقاد بر اينكه براي ظهور حضرت مهدي(عج)، تنها نبايد استدلال عقلي كرد، گفت: البته بخش مهمي از آن، استدلال عقلي و آن هم درك اضطرار به حجت و امام زمان (ارواحنا فداه) است. نسل جوان بايد اين موضوع را درك كند كه انسان به امام زمان(عج) مضطر است؛ اضطرار مانند نياز انسان به آب يا نياز به هوا براي تنفس، بلكه اضطرار به امام بيش از اضطرار به آب و هوا است. با آب و هوا مي توان زنده بود اما آدمي بدون امام، نمي داند چگونه بايد زندگي كند و چه طور زنده باشد. چگونه زنده بودن، مهم تر از زنده بودن است.

او با معرفي كتاب "تو ميايي" مرحوم حاج آقا صفايي، معروف به عين.صاد، در زمينه استدلال عقلي براي ظهور حضرت، اظهار كرد: در اين كتاب، بخشي به نام اضطرار به حجت وجود دارد. ايشان در عين اختصار، نوشته اي بسيار گويا و استدلالي ارائه داده اند. اضطرار به حجت از دو راه ممكن است كه يكي در رابطه با اهداف حكومت ها و ديگري در رابطه با جايگاه طرح انسان است. جايگاه طرح انسان به اين معناست كه انسان در كجا مطرح مي شود؟ در جامعه  60-50 سال دنيا يا كل هستي؟ اگر تنها براي 60-50سال دنيا مطرح مي شود، نيازي به امام وجود ندارد،چه بسا وحي نيز لازم نباشد و عقل به تنهايي كفايت كند.

دبير همايش بين المللي دكترين مهدويت ادامه داد: اگر پايگاه و جايگاه انسان در كل هستي مطرح باشد و  محدود به اين 60-50 سال نباشد يعني اين انسان ادامه دارد، هست كه هست كه هست و مرگ را تولد دوباره انسان بداند در نتيجه عوامل ديگري ولو محتملا پيش رو خواهد داشت كه در اين زمينه، عقل، تجربه و صرف آگاهي وحياني كافي نيست، حتما حجتي به نام پيامبر و پس از پيامبر(ص)، حجت ديگري به نام "امام" نياز است.

او با اشاره به راه ديگر درك اضطرار به حجت كه در رابطه با اهداف حكومت هاست، تصريح كرد: اگر اهداف حكومت ها رفاه، آزادي و همين مواردي باشد كه در حال حاضر نيز مطرح مي شود، چه بسا نيازي به امام  نباشد. در صورتي كه در اهداف حكومت مانند حكومت ديني، قرب انسان به خداوند و رشد همه استعدادهاي عالي انسان، مورد نظر باشد و با توجه به جايگاه طرح انسان كه پيش از اين اشاره شد، انسان به كسي مضطر است كه به همه بايدها و نبايدهاي اين راه بلند آگاه باشد. مي توان در اين استدلال از برخي ادله هاي ديگر استفاده كرد اما اين تقرير بسيار ساده اي از لحاظ عقلي است. دلايل نقلي و دلايل ديگري نيز غير از استدلال عقلي براي ظهور مطرح مي شود؛ در حقيقت اگر چنين فردي نباشد، گويا هدف از خلقت تحقق پيدا نكرده است و بر تحقق هدف از خلقت ضرورت دارد حتما چنين كسي باشد و چنين روزي پيش روي انسان قرار گيرد.

پورسيدآقايي با بيان اينكه نياز به صورت گرفتن فعاليت هايي هنري در رابطه با امام زمان(عج)، وجود دارد، گفت: اگر  فيلم هايي فاخر و مورد اعتماد از عنايات و كرامت هاي اين بزرگوار وجود داشته باشد، تاثير خوبي در ايجاد علاقه نسبت به حضرت در نسل جوان دارد.

او در توضيح تبعات منفي نپرداختن ريشه اي به مهدويت و ابهام آن، تصريح كرد: مانند هر مساله ديگري، در صورت عدم نگاه فاخر و عملي به اين موضوع، نگاه هاي خرافي و پيامدهاي منفي فراواني در رابطه با آن ايجاد مي شود. اين نياز در انسان و در فطرت او وجود دارد و مي توان گفت كه هدف از خلقت بدون آنها تامين نمي شود. علاوه بر آن، موضوع مهدويت در ايران به سنتي فرهنگی نيز تبديل شده و ريشه در فرهنگ مردم يافته است. در صورت تعميق پيدا نكردن اين مساله، طبيعتا نگاه هايي سطحي و كوتاه به آن وجود خواهد داشت.  سوء استفاده هايي از اين مفهوم در قالب جريان انحرافي، ملاقات گرايي، مدعيان مهدويت و حتي اين عرفان هاي دروغين تحت عنوان "عرفان هاي نوظهور" مشاهده مي شود. اين عرفان ها عرفان نيست بلكه راهزني و شيطنت است. همه اين موارد به اين دليل به وجود مي آيد كه اين آموزه به خوبي تبيين نشده است و اين مساله از آسيب هايي جدي است كه جامعه به دليل عدم تبيين و تعميق اين آموزه، متحمل مي شود.

مدير مسوول ماهنامه فرهنگي نوجوانان،"انتظار نوجوان"، نگاهي كه امام زمان را مرحله اي از خودآگاهي انسان و نه يك شخص مي داند، انحرافي، خرافات و نادرست خواند و بيان كرد: امام زمان(عج) يك شخص است و حضور دارد. رسيدن به رشد و خود آگاهي، آماده شدن زمينه هاي جهاني براي ظهور و حضور حضرت است اما توسط  خود امام زمان و با تلاش او در هدايت و كمك، جامعه به چنين مرحله اي مي رسد.

او در ويژگي هاي منتظر واقعي توضيح داد: گام اول اين است كه فرد، اضطرار به حجت را بفهمد، سپس نوع ارتباط خود را با حضرت مشخص كند. اهداف و قله هاي زندگي، اهدافي باشد كه امام دارد، حتي جزئي ترين كارهاي او مورد رضايت حضرت باشد. مطابق ادله شيعه، امام زمان(عج)، ناظر و شاهد بر امت هستند بنابراين بايد تلاش كرد كارها مورد رضايت ايشان باشد.

پورسيدآقايي در رابطه با چگونگي رسيدن فرد به تشخيص عمل مورد رضايت امام، گفت: موازين آن كه از ادله ديني به دست مي آيد، بايد مورد توجه قرار گيرد. امام زمان(عج) به دنبال كاري هستند كه نياز جامعه را تامين كند، اولويت هاي نيازهاي جامعه نيز كه مشخص است. هدف امام، رشد انسان هاست و اينكه زمينه ظهور و آمدن ايشان در فضاي جامعه فراهم شود. از پيروان خود نيز همين را مي خواهند كه زمينه هاي آمدن او را فراهم كنند، هر كس به گونه اي و با توجه به موقعيت خود تحت عنوان دكتر، مهندس، خبرنگار، طلبه و....

او با ارائه مثالي ساده در اين زمينه، اظهار كرد: در هر شغل و موقعيتي مثلا به عنوان بقال، هنگامي كه كسي براي خريد نزد او مي رود، بايد به گونه اي برخورد كند كه نشان دهد شيعه امام زماني و مهدوي است. شيعه امام صادق و شيعه مهدوي وقتي فردي كه بدهي زيادي به او دارد، براي خريد مي آيد، آبروي او را نمي برد بلكه خود، پيش دستي مي كند و در اين زماني كه آن فرد، بيكار شده است يا به هر دليلي مدتي اوضاع مالي خوبي ندارد، به او اجازه مي دهد، لوازم ضروري خانه اش را از او خريده و هر زمان توانست پول آن را بپردازد. اين گونه است كه عشق مهدي در افراد ايجاد مي شود، نه با مهدي مهدي گفتن يا اسم فروشگاه را "مهدي" گذاشتن.

پورسيدآقايي  در پایان با اشاره به كتاب "كيمياي محبت"، برخي داستان هاي شيخ رجبعلي خياط را يادآوري كرد و گفت: ظاهرا خود رجبعلي خياط بوده است كه خانه اي در اجاره داشته است. مستاجر ايشان صاحب فرزندي مي شود، صاحبخانه نزد او رفته و مي گويد شما تا به حال كه يك فرزند داشتيد، اين اندازه كرايه پرداخت مي كرديد، امروز فرزند ديگري نيز داري، و درآمد شما هم اضافه نشده است بنابراين مبلغي كمتر كرايه بپردازيد. امروز در جامعه چه مشاهده مي شود؟ بچه دوم كه به دنيا مي آيد، كرايه ها نيز افزوده مي شود. يك شيعه امام بايد به اين معيارها و موازين دقت كند و آنها را در زندگي خود به كار بندد.