به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرجع ما به نقل از شفقنا، آيت‌الله العظمي عبدالله جوادي آملي ظهر امروز در درس تفسير خود كه در مسجد اعظم برپا شده بود، با اشاره به وظايف مومنين نسبت به پيامبر اظهار داشت: قرآن كريم بعد از بيان وظيفه مومنين نسبت به پيامبر بعد از حضور در بيت ايشان وظيفه مومنين را نسبت به ايشان در بعد عبادي ذكر مي‌كند.

او با اشاره به آياتي از قران كريم گفت: بردن نام غير خدا در كنار نام خدا مخالف ادب است مگر جايي كه خداوند نام غير را جهت اجلال ذكر كند. در اوايل سوره نساء فرمود مردم بعد از خدا و ارحام، تقوا را رعايت كنيد يعني رسيدگي به ارحام به قدري مهم است كه در كنار حكم اطاعت خدا قرار گرفته است.

اين مرجع تقليد با اشاره به فرازهايي از زيارت جامعه كبيره، عنوان كرد: در زيارت جامعه مي‌خوانيم خداوند اطاعت اهل بیت(ع) را در كنار اطاعت خود قرار داده و اين عظمت اهل بيت(ع) را نشان مي‌دهد.

او يا اشاره به صلوات پاياني نماز عنوان كرد: پس جايي كه خداوند صلوات بر اهل بيت(ع) را صلوات بر خود مي داند بيگانه نيست. اگر اهل بيت مجاري ادراكي خدا شدند اهانت به آنها اهانت به خداوند است و لذا اجلال اينها را نيز در كنار اجلال خداوند ذكر مي‌كند.

آيت‌الله جوادي آملي با اشاره به آيه «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يصَلُّونَ عَلَي النَّبِي يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً» گفت: سلام براي انبيا آمده اما نفرموده ان‌الله ملائكته يصلمون. اگر منظور از «سَلِّمُوا » را سلام عليك بگيريد جاي سوال است كه چرا تسليم را نفرمود اما اگر معناي انقياد باشد از «تَسْلِيماً»، خداوند سلّم را به كار نبرده اما اگر به معناي درود فرستادن باشد، يقينا شامل حال اهل بيت خواهد بود . تقرب ما به عرض ادب به خاندان پيامبر است ولي اهل بيت(ع) در قوس صعود يكي پس از ديگري مكلفند كمالات را طي كنند.

او با بيان اينكه هرچه داريم از اهل بيت(ع) است، گفت: هركسي به جايي رسيد و چيزي نصيبش شد به وسيله خاندان اهل بيت(ع) است. ببينيد ما همه كارهاي خود را از شمس و قمر برنامه ريزي مي‌كنيم اما اين به آن معنا نيست كه آفتاب پرست هستيم معاذ بالله.

اين مرجع تقليد با بيان اينكه در قرآن كريم، پيامبر به عنوان مفسر قرآن معرفي شده است افزود: پس ببينيد خداوند بر صلواتي كه پيامبر مي‌فرستد چه بركاتي بار مي‌كند و اين از روايات بر مي‌آيد و خداوند پيامبر و اهل بيت را مفسر و مبين قرآن قرار داده است.

او با بيان اينكه فرستادن صلوات سيره اهل بيت(ع) بوده است، بيان داشت: امام سجاد هر كار مي‌كند صلوات مي‌فرستد. پس در آيه «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يصَلُّونَ عَلَي النَّبِي يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً»سلام به معناي تحيت است اما تسليما شايد معناي سلام نباشد بلكه به معناي آن است كه تسليم او باشيد.

آيت‌الله جوادي آملي ادامه داد: برخي از فقهاي ما سلام را واجب دانسته‌اند اما بين فقها معروف است كه سلام را واجب نكردند و اگر سَلِّمُوا به معناي سلام كردن باشد آن را بنا بر استحباب كردند.

او با اشاره به اينكه اصل امر وجوبش در قرآن است، اظهار داشت: سَلِّمُوا اگر معناي تسليم بودن است واجب است اما اگر به معناي سلام باشد مستحب است. آنطور كه فخر رازي نقل مي‌كند السلام عليك را واجب مي‌داند.

اين مفسر برجسته قرآن تصريح كرد: اين صلوات و سلام‌ها عرض ادبي براي خود ماست كه از بركت آن تكامل پيدا كنيم. بنابراين حق نداريم نام خدا را در كنار غير خدا ببريم مگر اينكه در روايات و آيات آمده باشد.

او با اشاره به شرايط قبولي نماز و اهميت نماز اول وقت گفت: اگر شخصي نماز ظهر و عصر خواند و تا غروب گناه نكرد خوشحال شود كه نمازش قبول شده است اما اگر از مسجد بيرون آمد مرتكب گناهي شد نمازش قبول نشده است.

اين مرجع تقليد شيعيان با اشاره به «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ ....» گفت: اين «واو» به منزله تكرار آن فعل و اسم است . صلوات ملائكه دعا و صلوات خدا رحمت و صلوات پيامبر نسبت به موديان زكات است و چون سلام عمود دين است، اگر كسي معتقد به اصول دين بود مي‌تواند مشمول صلوات پيامبر باشد و اين صلوات متقابلي است بين امت و امام امت. كسي كه جانشين پيامبر است و وجوهات را مي‌گيرد نيز همان حكم را دارد.

او با طرح اين سوال كه اگر مومنين به همراه پيامبر در اين امور شريكند آيا ايذاء آنها ايذاء پيامبر است؟ گفت: بحث قصاص و اجراي ديات و احكام الهي مساله ديگري است اما خلود جاي كفار است و اگر كسي مومني را براي ايماني بكشد كيفر او در خلود است.

آيت‌الله جوادي آملي بااشاره به حمله آل خليفه به خانه رهبر شيعيان بحرين بيان كرد: سفارش خداست كه محترمانه با يكديگر سخن را بگوئيد اما اينها كه به خانه شيخ عيسي قاسم ريختند جواب خدا را چه مي‌دهند؟

او ادامه داد: ممكن نيست كسي از راه گناه به مقصد برسد و هدف هيچگاه وسيله را توجيه نمي‌كند. اين فرمايش سيدالشهداء(ع) است. اگر كسي بخواهد از راه تخريب، تهمت و بهتان به مقصد برسد زودتر از ديگران به چاه مي‌افتد و اگر براي اينكه از خطر نجات يابد به بهتان و توهين متوسل شود، زودتر از ديگران به خطر مي افتد.

مفسر قرآن كريم يادآور شد: بهتان، عملي است كه كسي نكرده و به او اسناد مي‌دهند يعني عملي كه آدم را مهبوت مي‌كند پس اسناد آن بهتان مي‌شود بنابراين خداوند هم تسليه بر مومنين را ذكر فرمود و هم تسليه مومنين بر پيامبر را و بر اين اساس هم ايذاي خدا و پيامبر و هم ايذاي مومنان را حرام شمرده است.