به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه) به نقل از شفقنا؛

حضرت آیت‌الله العظمی نوری همدانی در ادامه سلسله جلسات درس خارج فقه خود با موضوع «ولایت فقیه» روز دو شنبه، 7 مهر ماه، بیان کرد: رویه شیخ انصاری در بحث ولایت فقیه این طور بود که نخست قاعده کلی در مورد اصل عدم ولایت کسی بر دیگران را عنوان کرد و سپس به سراغ اثبات ولایت انبیاء و معصومین بر دیگران رفت. وی برای اثبات این سخن به 5 آیه از آیات قرآن اشاره کرده است که دو آیه آن را بیان کردیم و توضیح دادیم.

وی ادامه داد: آیه دومی که ایشان برای اثبات این مطلب به آن استدلال می‌کنند آیه 36 سوره احزاب است « ما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى اللّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ؛ و هنگامى که خدا و رسولش درباره کاری که خدا و رسولش انجام می‌دهند هيچ مرد و زن مؤمنى در کارشان اختيارى ندارند و آنان را نرسد که آنچه خود مى‌خواند برگزينند. و هر کس خدا و رسول او را نافرمانى کند قطعاً به گونه‌اى آشکار گمراه گشته است» در جلسه گذشته بیان شد که علامه طباطبایی معتقدند که این آیه ربطی به ولایت ندارد بلکه ناظر است به مساله زید پسر خوانده پیامبر و ازدواج پیامبر با زینب همسر زید که دختر عمه پیامبر بود. چرا که در ادامه آیه نیز به همین مطلب اشاره کرده است. داستان زید و جریان ازدواج پیامبر با زن پسر خوانده‌اش را دیروز مفصلا بیان کردم اما انچه در این مساله اهمیت دارد تفاوت بیان شیعیان و سنی‌ها در تبیین این مسئله و جریان است. به طور کلی میان ما و اهل سنت در سیره نبی اکرم تفاوت وجود دارد و آن پیامبری (ص) که ما از زبان ائمه معصومین می‌شناسیم با پیامبری که اهل سنت معرفی می‌کنند متفاوت است حتی خدایی که در شیعه تشریح شده است با خدای سنی‌ها هم متفاوت است. ما در مورد اهل بیت (ع) و پیامبر (ص) می‌گوییم «من احبکم احب الله»، «من والاکم فقد والی الله» کسی که شما را دوست دارد خداوند را دوست دارد این را باید در مقابل برخی از سخنان اهل سنت گذاشت که می‌گویند خدا دیده می‌شود.

آیت‌الله نوری همدانی اظهار کرد: در کتاب «الصحیح من سیره نبی الاکرم» فصلی وجود دارد با عنوان «اکاذیب و اباطیل فی حدیث ازدواج زینب». اهل سنت در مورد این مسئله اکاذیب و اباطیل زیادی را نقل کرده‌اند موارد این اکاذیب کم نیست. برخی از اکاذیب آنقدر شرم‌آور است که انسان از گفتن آن معذور است.

وی افزود: بنابراین در آیه مذکور همان طور که علامه طباطبایی بیان کرده‌اند «قضی الله» اشاره به دستور و امر ندارد که بگوید اگر خداوند امری را دستور یا فرمان داد که بخواهد در مسئله ولایت ایشان مطرح شود، بلکه منظور آن است که اگر پیامبر (ص) به دستور خدا کاری را در میان مردم انجام داد مردم حق ندارند که حرمت پیامبر (ص) را بکشنند و به او نسبت به این کاری که انجام داده است اعتراض کنند. لذا این آیه فقط در مورد سنت شکنی پیامبر (ص) است که اگر ایشان کاری کرد که مخالف سنت‌های شما بود حق ندارید حرمت او را بشکنید و به او اعتراض کنید.

این مرجع تقلید بیان کرد: آیه سومی که شیخ اعظم انصاری در اثبات ولایت پیامبر(ص) و ائمه(ع) بیان می‌کند ایه 63 سوره نور است« فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ؛ پس بايد کسانى که از فرمان پيامبر سرپيچى مى‌کنند بترسند از اين که بلايى به آنان رسد يا عذابى دردناک به سراغشان آيد» البته برخی مانند ایروانی در حاشیه مکاسب عنوان کرده‌اند که این آیه دلالتی بر بحث ما ندارد. چرا که ولایت یک مطلب است مخالفت باپیامبر مطلب دیگری است. پدر بر پسری که صغیر نیست و بالغ شده است ولایت ندارد اما مخالفت با پدر برای پسر جایز نیست. آیه در تبیین نفی مخالفت امر رسول است که این مخالفت معصیت است و حرام اما اینکه چون مخالفت با آنها معصیت است و حرام دلالتی بر این مطلب ندارد که آنها ولی هستند که از این طریق بخواهد ولایت آنها ثابت شود.

وی ادامه داد: البته همین آیه قبل و بعد دارد و وقتی قبل و بعد این آیه را تحلیل می‌کنیم مشخص می‌شود که این آیه ارتباطی به موضوع بحث ما یعنی ولایت ندارد. « إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ  فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا؛ مؤمنان راستين تنها کسانى‌اند که به خدا و پيامبرش ايمان آورده‌اند‌، و هنگامى که با پيامبر بر سر کارى که مربوط به جامعه اسلامى است گرد آمده‌اند، پيش از آن که از او اجازه بگيرند، از نزد وى بيرون نمى‌روند. کسانى که از تو اجازه مى‌گيرند، اينانند که به خدا و پيامبرش ايمان دارند. پس اگر براى برخى از کارهاى خود از تو اجازه خواستند، به هر کس از آنان که خواهى اجازه ده و برايشان از خدا آمرزش بخواه که خدا آمرزنده و مهربان است. فراخوانى پيامبر را در ميان خود مانند فراخوانى يکديگر قرار ندهيد اگر پيامبر شما را براى کارى فراخواند، حاضر شويد و بى اجازه او از نزدش خارج نشويد. قطعاً خداوند کسانى از شما را که آهسته آهسته و در پناه ديگران از حضور پيامبر بيرون مى‌روند، مى‌شناسد» همان طور که مشخص است آیه در ارتباط با دعوت‌های پیامبر است نه اوامر و دستورات پیامبر که لازم باشد اطاعت و پیروی از آن.