به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه) به نقل از بهار؛ این مرجع تقلید در مراسم احیای شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان در سخنانی کوتاه گفت: در مسجد کوفه خوارج به امیرالمومنین بدگویی مي‌کنند، ایشان مي‌گوید کاری با آنها نداشته باشید و بگذارید بگویند، لابد حسابی دارند و فکر مي‌کنند به آنها ظلمی شده که دارند اینطور مي‌گویند. حقوقشان را از بیت المال هم قطع نکنید. وی افزود: حالا ما اگر یک کسی گفته بالای چشمت ابروست، مي‌گوییم حق نفس کشیدن را باید از او گرفت. پناه بر خدا! کجاییم؟ کجا داریم مي‌رویم؟ آبروی اسلام را چطور داریم مي‌بریم؟ امیرالمومنین مي‌گوید حقتان را از بیت المال مي‌دهم، ما مي‌گوییم حق نفس کشیدن هم ندارید!

آیت الله صانعی همچنین تصریح کرد: کجای دنیا شما سراغ دارید در مسجدی به رئیسی توهین شود و آن رئیس هیچ عکس العملی نشان ندهد. امیرالمومنین نگفته که بلند شوید و این خوارج را بزنید که در مسجد دارند به من توهین مي‌کنند. فرمود تا دست به اسلحه نبردید، از بیت المال هم حقتان را مي‌دهم، نه اینکه از همه حقوق انسانی محرومتان مي‌کنم برای اینکه یک جایی گفته اید بالای چشم آقا ابروست!

این مرجع تقلید با اشاره به وصیتنامه امام علی (ع) در زمان شهادت، گفت: علی را اگر بخواهیم بشناسیم، در همین وصیتنامه ای که امشب از حضرت نقل شده، مي‌توان شناخت. البته آن نویسنده مسیحی یک مطلبی را بیان نکرده و آن ادب امیرالمومنین است. کلمات امیر مومنان بعد از قرآن بی نظیر است اما تا وقتی رسول الله بود یک جمله از علی نقل نشده است. علی هیچ گاه هنگام نشستن نزد دیگران تکیه نمی کرد، اما امشب در هنگام وصیت کردن به دوش حسنین تکیه کرد و وصیت را بیان کرد. چون اینقدر خون از سر مبارکش آمده بود که توان نشستن عادی نداشت.

آیت الله صانعی گفت: از همان جمله ی اول ایشان اگر شروع کنیم، مي‌بینیم این وصیتنامه در همان جملات اول مطلب را بیان مي‌کند و همه آنچه بشر در دنیا و آخرت نیاز دارد بیان مي‌کند: “علیکم بنظم امرکم” [بر شما باد نظم در کارهایتان] و “کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا” [دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید]. امیرالمومنین اعتقاد دارد که وقتی نظم در امور نباشد، ظلم پیش مي‌آید. وقتی کارها حساب نداشته باشد، ستم مي‌آید و مظلوم پیدا مي‌شود. اگر هر چیزی در جای خودش قرار بگیرد و عدل باشد، ظالم و مظلومی نیست. آنچه هست، در اثر این است که چیزی جای خودش قرار نمی گیرد. همه کس، همه چیز، همه جا باید نظم امر باشد و حساب، و: هل الدین کله الا الحساب؟ کما اینکه دارد: هل الدین کله الا الحب؟

آیت الله صانعی سپس متذکر شد: دین غیر از حساب و نظم چیز دیگری نیست. اینهمه بدبختی هایی که امروز بشر گرفتارش است و اینهمه ستمکاران که دارند ستم مي‌کنند، از بی حسابی است و از اینکه کسی نیست که آنان را کنترل کند و جلوی ظلم و جنایت آنها را بگیرد: ان الانسان لیطغی، ان رآه استغنی. ایشان همچنین با رد روایاتی که مدعی بی پروایی علی (ع) در آدم کشی شده اند، تصریح کرد: اینکه بعضی از جاها دارد امیرالمومنین هفتصد نفر را یکجا کشته و گردن زده، که امالی شیخ صدوق نقلش کرده، آن روایت تمام نیست، برخلاف اصول عقائد است و سندش هم ناتمام است. علی مرد آدم کشی نیست، علی مردم مهربانی است. این مرجع تقلید ادامه داد: امیرالمومنین وقتی برای بیت المال عسل مي‌آوردند، آن را به کودکان یتیم مي‌داد. آنقدر که بزرگانی از صحابه و دوستان علی مي‌گفتند کاش ما در کودکی یتیم شده بودیم و در دامن پرمهر علی قرار گرفته بودیم و با دستان مبارکش به دهان ما عسل مي‌خوراند.

ایشان سپس گفت: این جمله را ببینید، دنیای امروز را هم ببینید. علی آنچنان با یتیمان مهربانی مي‌کند که بزرگان آرزو داشتند در کودکی پدر از دست داده بودند. اما ما امروز پدرها را مي‌کشیم، انسان ها را گرفتار مي‌کنیم. ما کاری مي‌کنیم که فرزندان آرزوی دیدن پدر را دارند، آرزو دارند که پدرشان یک لحظه در کنارشان باشد. چقدر تفاوت است بین ما و علی؟! و باز دم از تشیع و پیروی از امیرالمومنین مي‌زنیم. چقدر فاصله است؟