حضرت آیت الله العظمی سیستانی

ارتباط زن و مرد نامحرم از راه ارسال ﭘیام‌های نوشتاری و یا ﮔفتاری جایز نیست مگر به همان مقدار که به طور مستقیم جایز است. و شایسته نیست زن طوری رفتار کند که شک و شبهه شوهر را برانگیزد و همچنین است حکم فرزندان نسبت به پدر و مادر، بلکه در بعضی از موارد این کار حرام است، مانند این که رفتار زن به طوری شبهه انگیز باشد که از نظر عقلا با رعایت حقوق شوهر، منافات داشته باشد یا رفتار فرزند موجب اذیت پدر و یا مادر از جهت شفقت و دلسوزی برای فرزند باشد.

و اگر رفع مشکل متوقف بر اطلاع شوهر یا پدر و یا مادر از محتوای ﭘیام‌های ارسالی و دریافتی باشد در صورتی که محذوری در پی نداشته باشد متعین است. به طور کلی باید توجه داشت شوهر و پدر در مقابل همسر و فرزند مسئولیت شرعی دارند، خداوند می‌فرماید (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلَائِکَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ) ((ای کسانی که ایمان آورده‌اید خود و خانواده خود را از آتشی که سوخت آن مردم و سنگ‌ها هستند حفظ کنید، فرشتگانی درشت‌گفتار و سخت‌گیر بر آن آتش موکلند، هر چه خدا بگوید نافرمانی نمی‌کنند و همان می‌کنند که به آن مأمور شده‌اند)).

بنابر این زن و فرزند باید شوهر و پدر را در انجام این وظیفه کمک کنند و اگر نکنند بر آنها است که به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر طبق ضوابط آن عمل نمایند.»