5. خون

(مسئله  ) خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد؛ يعنى حيوانى كه اگر رگ آن را ببُرند، خون از آن جَستن مى‌كند، نجس است. پس خون حيواناتى كه مانند ماهى و پشه خون جهنده ندارند، پاك است.

(مسئله  ) اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه در شرع معيّن شده، بكشند و خون آن به مقدار معمول بيرون آيد، خونى كه در بدنش مى‌ماند، پاك است؛ ولى اگر به علت نفس كشيدن يا به واسطه اينكه سر حيوان در جاى بلندى بوده خون به بدن حيوان برگردد، آن خون نجس است.

(مسئله  ) خونى كه در تخم‌مرغ است، نجس نيست؛ ولى به احتياط واجب بايد از خوردن آن اجتناب نمود، و اگر خون را با زرده تخم مرغ يا به نحو ديگر به هم بزنند كه از بين برود، خوردن زرده هم مانعى ندارد.

(مسئله  ) خونى كه گاهى موقع دوشيدن شير ديده مى‌شود، نجس است و شير را نجس مى‌كند.

(مسئله  ) خونى كه از لاى دندانها مى‌آيد، اگر به واسطه مخلوط شدن با آب دهان از بين برود، پاك است، و فرو بردن آب دهان در اين صورت، اشكال ندارد.

(مسئله  ) خونى كه به واسطه كوبيده شدن زير ناخن يا زيرپوست مى‌ميرد، اگر طورى شود كه ديگر به آن خون نگويند، پاك است؛ و اگر به آن خون بگويند، در صورتى كه ناخن يا پوست سوراخ شود، اگر مشقّت ندارد، بايد براى وضو و غسل خون را بيرون آورند و اگر مشقّت دارد، بايد اطراف آن را به طورى كه نجاست زياد نشود، بشويند و پارچه يا چيزى مثل پارچه بر آن بگذارند و روى پارچه دست‌تر بكشند.

(مسئله  ) اگر انسان نداند كه خون، زير پوست مرده، يا گوشت به واسطه كوبيده شدن به آن حالت درآمده، پاك است.

(مسئله  ) اگر موقع جوشيدن غذا ذرّه‌اى خون در آن بيفتد، تمام غذا و ظرف آن نجس مى‌شود، و جوشيدن و حرارت و آتش، پاك كننده نيست.

(مسئله  ) زردابه‌اى كه در حال بهبود زخم در اطراف آن پيدا مى‌شود، اگر معلوم نباشد كه با خون آميخته شده، پاك است.